Η ιδιαιτερότητα του αγάλματος έγκειται στο ότι αν κοιτάξει κάποιος τα δύο προφίλ και το αν-φας του αγάλματος θα διακρίνει τρεις διαφορετικές μορφές Βούδα. Βλέποντας πρώτα το αριστερό προφίλ δαικρίνεις μια λυπημένη φυσιογνωμία. Προχωρώντας διακρίνεις στο αν-φας ένα ατάραχο πρόσωπο και καταλήγοντας στο δεξιό προφίλ βλέπεις έναν χαμογελαστό Βούδα. Αυτή η μελετημένη τριπλότητα συμβολίζει την διαδικασία του διαλογισμού αλλά και την πορεία της ίδιας της ύπαρξης που φωτίζεται. Ο Βουδισμός ως φιλοσοφία καταπιάνεται με τον πόνο που συνδέεται με την ύπαρξη, την πορεία προς την απόσπαση που φέρνει την ουδετερότητα και τέλος το χαμόγελο της υπέρτατης κατανόησης. Όλη αυτή η πορεία χαραγμένη σε μερικά μόλις βήματα που κάνει ο επισκέπτης γύρω από το άγαλμα που με μαεστρία φιλοτέχνησε ο ανώνυμος γλύπτης – φιλόσοφος πριν από 17 αιώνες.   

Η κλοπή ενός αγάλματος μεσούντος του «Μαύρου Θανάτου», συντεχνίες και αδελφότητες του 13ου αιώνος, ένα θαύμα, μια βάρκα, Βραβαντινή αρχιτεκτονική και μια παλλάϊκή εορτή αιώνων. Η ιστορία της Βεατρίκης Σούουτκενς και η Νοτρ Νταμ Ντι Σαμπλό στο κέντρο των Βρυξελλών.

Το ύψους 17 μέτρων μεγαλύτερο  μονολιθικό άγαλμα στον κόσμο φαίνεται από 30 χιλιόμετρα απόσταση. Η στάση του ανυπόδητου σώματός του ονομάζεται καγιοτράγκρα, «απόρριψη του σώματος».
Αποτελεί, μαζί με την καθήμενη της γιόγκα, βασική στάση διαλογισμού των Τζαϊνιστών.
Στα πόδια του αναρριχώνται σκαλισμένοι κισσοί, μεγάλωσαν, λένε, καθώς διαλογιζόταν όρθιος ακίνητος για ένα χρόνο.
Γύρω από αυτά μια μυρμηγκοφωλιά συμβολίζει την αυτοθυσία.

Στην Πράσα ντε Ιντεπεντένσια της μοζαμβικανής πρωτεύουσας δεσπόζει το άγαλμα του μαρξιστή πρώτου Προέδρου της χώρας Σαμόρα Μασέλ, εκεί όπου κάποτε ορθωνόταν το άγαλμα του γενικού κυβερνήτη της Πορτογαλικής Μοζαμβίκης Χοακίμ Αουγκούστο Μουζίνιου ντε Αλμπουκέρκη, το οποίο «εξορίστηκε» μετά την ανεξαρτησία στο Ρίο ντε Ζανέιρο.