Η πρώτη γελοιοποίηση έρχεται με την ονομασία «τετράιππο» που δίνουν οι κάτοικοι στον Απόλλωνα επειδή τους θυμίζει την διαφήμιση του «Renault 4CV». Η δεύτερη με την σμίκρυνση του «ανδρισμού» του αγάλματος από το σφυρί και το καλέμι του γλύπτη όταν διαμαρτυρήθηκαν γυναικείες οργανώσεις για το θέαμα του «προικισμένου» γυμνού Απόλλωνος. Η τρίτη όταν μετά την επέμβαση αποκαλούν το άγαλμα «παρθένα». Και η τέταρτη όταν το αποκαθηλώνουν.
Χάρη σε μια δημοσιογραφκή έρευνα για τις εγκαταστάσεις της εταιρείας υδρεύσεως, ο Απόλλων ξαναστήνεται στο κεντρικότερο σημείο της κοσμοπολίτικης Νίκαιας.

Μπορεί το Ματάνσας να μην είναι διάσημο στους τουρίστες, όμως είναι χρέος κάθε ταξιδιώτη στο νησί να επισκεφθεί την «Αθήνα της Κούβας». Την πόλη που ονομάστηκε έτσι λόγω των διανοούμενων, ποιητών, συγγραφέων και μουσικών του 19ου και του 20ού αιώνος. Και κυρίως να περιηγηθεί στην καρδιά της πόλεως, την κεντρική της πλατεία όπου σχεδιάσθηκαν οι μεγαλύτερες εξεγέρσεις αφροκουβανών σκλάβων και λευκών κατά των αποικιοκρατών.

Μπαίνοντας στα σπήλαια, διαπίστωσα πως όσο επιβλητικό είναι το θέαμα βλέποντάς το απ’ έξω με φόντο την πυκνή βλάστηση, άλλο τόσο υποβλητικό είναι το εσωτερικό τους. Αμέτρητες τοιχογραφίες, η μεγαλύτερη συλλογή ζωγραφιών πάνω σε βράχια σε ολόκληρη την ασιατική ήπειρο, αναπαριστούν από στιγμιότυπα της ζωής του Βούδα μέχρι την καθημερινή ζωή των Βιρμανών. Μερικά αγάλματα είναι τοποθετημένα κοντά στα ανοίγματα των σπηλαίων και έτσι το φως τα κάνει λιγότερο απόκοσμα, ενώ είναι ευκολότερο να αποκωδικοποιηθούν οι μούντρα τους. Άνθη, αρωματικά στικ, μεταλλικά βάζα, κεριά, χαρτιά με ευχές, ακόμη και χαρτονομίσματα ήταν απλωμένα μπροστά σε Βούδες, ενώ μερικές ντόπιες προσκυνήτριες κολλούσαν μικρά λεπτά φύλλα χρυσού, σαν τσιγαρόχαρτο, πάνω στα αγάλματα. Τα ίδια φύλλα τα χρησιμοποιούν αρκετές και για καλλυντικά στο πρόσωπο, όπως επίσης στο πρόσωπο των γυναικών και των παιδιών έβλεπα διαρκώς μια άσπρη απλωμένη κρέμα. Όπως μου εξήγησαν, αυτή η κρέμα λέγεται «τάνακα». Την παρασκευάζουν με νερό και φλοιό δένδρου και την απλώνουν ως αντιηλιακό.

Τα μυστήρια πέτρινα αγάλματα στο νησί Τζέτζου της Κορέας, κατά άλλους μανιταρόσχημα που παραπέμπουν στα παραισθησιογόνα των αρχισαμάνων και κατ΄άλλους φαλλόμορφα που παραπέμπουν στην γονιμότητα. Ανάλογα δε με το ποιο χέρι έχουν ψηλότερα ακουμπώντας το στομάχι τους, υποδηλώνουν πολιτική ή στρατιωτική εξουσία.

Εκτός της λατρευτικής σημασίας τους, τα μοάι, που θεωρούνταν ως ξενιστές των πνευμάτων των προγόνων, αποτελούσαν και σύμβολο ισχύος και κοινωνικής καταξίωσης. Ένα κοινό χαρακτηριστικό τους είναι πως, με εξαίρεση μια επτάδα αγαλμάτων, από τα συνολικά 877, όλα κοίταζαν στην ενδοχώρα με την πλάτη στραμμένη στον ωκεανό. Κάτι που εξηγείται ως «δέσμευση» ότι ξέκοψαν από τον τόπο καταγωγής των πρώτων κατοίκων του νησιού (κατ’ άλλους από την Πολυνησία, κατ’ άλλους από τη Νότια Αμερική) αφοσιωμένοι πλέον στη νέα τους πατρίδα.