27 π.Χ. Ισχυρός σεισμός καταστρέφει μερικώς τον βόρειο Κολοσσό. Το άνω μέρος καταρρέει και στο κάτω εμφανίζονται ρωγμές. Από την ημέρα αυτή, καθώς ο αέρας θα περνά μέσα από τις ρωγμές, ο Κολοσσός θα αρχίσει να τραγουδάει την αυγή, μία με δύο ώρες προτού ξημερώσει. Το τραγούδι, το οποίο ακούγεται σαν μουσικό φύσημα, όπως θα αναφέρει ο Έλληνας ιστορικός και γεωγράφος Στράβων που θα επισκεφθεί το μέρος επτά χρόνια αργότερα, λέγεται πως γίνεται αντιληπτό κυρίως τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο. Πιθανότατα αυτό να διαδόθηκε επειδή τότε πυκνώνουν οι επισκέψεις στα αγάλματα. Η ώρα που ακούγεται το τραγούδι, λίγο πριν το ξημέρωμα, θα εμπνεύσει τη μετονομασία των αγαλμάτων σε «Κολοσσούς του Μέμνονος».
Ο «τραγουδιστής» Μέμνων εμπνέει τον Χένρικ Ίψεν, τον Όσκαρ Ουάιλντ, τον Τόμας Καρλάιλ, τον Χέγκελ.

Αργά το απόγευμα βγαίνω για βόλτα στην παραλιακή. Ουκ ολίγα είναι τα κτήρια με «πληγές» του εμφυλίου εμφανείς στην πρόσοψή τους. Από το πρωί που άφησα το Μπαλμπέκ περνώντας από το Ζάχλε το οποίο επίσης υπέφερε στο εμφύλιο, έχω μετρήσει εκατοντάδες κτήρια με πληγές ενός πολέμου που ονομάστηκε «εμφύλιος» παρότι συμμετείχαν Λιβανέζοι, Παλαιστίνιοι, Σύροι και Ισραηλινοί. Δημόσια κτήρια πολυκατοικίες, γραφεία. Σε αρκετά από αυτά, οι τρύπες και τα χαλάσματα από τις σφαίρες και τις οβίδες δεν στέκονται ικανές να κρύψουν μια απαράμιλλης κομψότητας αρχιτεκτονική που συνετέλεσε και αυτή τα μάλα για την ονομασία «Παρίσι της Ανατολής» που πήρε η πόλη. Όσες φορές και να δει κάποιος ένα τέτοιο θέαμα, η εικόνα δεν συνηθίζεται.