Κυριακή 17 Μαΐου 1959. Χάρη στην ουδετερότητα που τήρησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Πορτογαλία όχι μόνο εισήλθε στη μεταπολεμική εποχή αλώβητη, αλλά και πλουσιότερη. Σε ανάμνηση της ουδετερότητας, ο μακροβιότερος δικτάτορας του 20ού αιώνα Αντόνιο ντε Ολιβέιρα Σαλαζάρ εγκαινιάζει στην Αλμάδα, πόλη – προέκταση της Λισσαβώνας, το Σαντουάριο ντε Κρίστο Ρέι, το Ιερό του Βασιλέως Χριστού.
Η εργασία των κρατουμένων θα περιλαμβάνει δημιουργία υποδομών, υλοτομία, μέχρι και κατασκευή σιδηροδρομικής γραμμής, της νοτιότερης στον κόσμο, γνωστής ως Tren del Fin del Mundo, «Τρένο της Άκρης του Κόσμου». Αυτή τους εξασφαλίζει χρήματα για να στείλουν στις οικογένειές τους, πολλές εκ των οποίων δεν διαθέτουν άλλη πηγή εισοδήματος. Η φυλακή κλείνει το 1947 με απόφαση του Χουάν Περόν, σε μια επίδειξη ανθρωπιστικών αισθημάτων, και μετατρέπεται σε ναυτική βάση.
Κάποια στιγμή ένας σερβιτόρος χτυπά καμπανάκι. Οι θαμώνες σιωπούν και στρεφόμαστε προς το μέρος του. Ανεβαίνει τα σκαλιά της αίθουσας και μεταμορφώνεται σε τενόρο που τραγουδά άρια του Αλφρέντο από τη δεύτερη πράξη της «Τραβιάτα» του Βέρντι. Μετά από τρία λεπτά, όσο κράτησε η άρια, παραγγέλνω. Οι ονομασίες των πιάτων, «Πάστα Καρούζο», «Τόσκα», «Πρίγκηψ Ιγκόρ», δελεάζουν κάθε φιλόμουσο.
Χτίστηκε το 1909 από την καντονέζικη κοινότητα της πόλης. Η αλήθεια είναι πως δεν πρόκειται για την πιο εντυπωσιακή ανάμεσα στις πολυάριθμες παγόδες που θα συναντήσει κάποιος που θα επισκεφθεί το Βιετνάμ, όμως ο χώρος είναι, αν μη τι άλλο, υποβλητικός
Ένα από τα συνολικά 83 γλυπτά Βιετναμέζων και ξένων καλλιτεχνών τα οποία εκτίθενται σε τρία πάρκα κατά μήκος του ποταμού Χουόνγκ (του Ποταμού του Αρώματος) στην πόλη Χουέ είναι και η «Κεφαλή Νεαρής Βιετναμέζας» του Le Thanh Nhon.
Αρκετοί, διακρίνοντας ένα απωθητικό δυστοπικό αρχιτεκτονικό ύφος, συνδυάζουν τον όρο «μπρουταλισμός» με το «brutal» που σημαίνει «ζωώδες», παρότι προκύπτει από το «brut», το «ακατέργαστο». Ωστόσο, παρά το βαρύ και ψυχρό ύφος του, ο μπρουταλισμός ως παρακλάδι αρχιτεκτονικού μοντερνισμού αναδεικνύεται, λόγω και του «grandiose» χαρακτήρα του, σε mainstream ρεύμα, κυρίως για δημόσια κτήρια και μνημεία.
Κυριακή του Πάσχα, 16 Απριλίου 1346. Η ανακήρυξη του Στέφανου Δουσάν σε αυτοκράτορα Σέρβων και Ελλήνων πραγματοποιείται στο φρούριο των Σκοπίων, στο υψηλότερο σημείο της πόλης με θέα τον Βαρδάρη, παρόντων του Βούλγαρου πατριάρχη Συμεών, του Σέρβου αρχιεπισκόπου Ιωαννίκιου Β’, ο οποίος από την ημέρα αυτή ελέω «αυτοκεφάλου» ονομάζεται πλέον πατριάρχης Σερβίας, του αρχιεπισκόπου Οχρίδος Νικόλαου Β’ και αντιπροσωπείας Αγιορειτών.
Το 2004 το Guiness Book of Records χαρακτήρισε το κλήμα αυτό ως το παλαιότερο στον κόσμο που εξακολουθεί να παράγει κρασί. Όπως υπογράφουν δε οι υπεύθυνοι του διάσημου βιβλίου των ρεκόρ «The Old Vine, in Maribor, Slovenia is at least 375 years old an may be over 400 years and is the world’s oldest living vine».
Η αρχιτεκτονική της γέφυρας εξακολουθεί να μαρτυρεί τη μεθοδικότητα και μαστοριά των κτιστών του 18ου αιώνα και η ονομασία της τη μαστοριά των βυρσοδεψών ήδη από τον 14ο αιώνα, όταν οι Βενετοί έφερναν υφάσματα από τη Δυτική Ευρώπη για βαφή.
O Μπόγιοβιτς με το σχεδιαστικό του ταλέντο κατορθώνει να παρουσιάσει τεράστιους οικοδομικούς όγκους που, σε αντίθεση με το «βάρος» και τη «σταθερότητα» ανάλογων κτηρίων στις υπόλοιπες πόλεις των χωρών του «υπαρκτού σοσιαλισμού», χαρακτηρίζονται από δυναμισμό και αίσθηση «κίνησης». Αυτά τα δύο δεν συνιστούν απλώς αρχιτεκτονική άποψη, αλλά συμβολοποιούν τη σπουδαιότητα της συμμετοχής και της δράσης των πολιτών στη δημόσια ζωή και στα κοινά.
Than Pan 