Δεκάδες πάγκοι είναι στημένοι σε όλη την έκταση της πλατείας, που έχει γίνει ένα απέραντο μπάρμπεκιου με φούρνους, ψησταριές, πάγκους, βιτρίνες, τραπέζια και καθίσματα.
Κοψίδια, γαρίδες, ταμάλες, φριχόλες, τσίλι, χυμοί, γλυκά, με τεράστια γούφερ ολόγυρα να παίζουν κούμπια και άλλους λατινοαμερικάνικους ρυθμούς. Κοιτάζω τις τιμές. «Carne a la parilla» 6 δολάρια. «Camarón al ajillo» 7 δολάρια. «Pechuga adobada» 5 δολάρια. Καφές 1,5 δολάριο.
Τι ρόλο διαδραμάτιζε το Λουμπαντούν στον κόσμο των Μάγια; Είχε στρατηγικό αμυντικό χαρακτήρα ή ήταν εμπορικός κόμβος; Ποιοί ήταν αυτοί οι τεχνίτες που κατεργάζονταν με τόση μαεστρία τον ψαμμίτη και τον ασβεστόλιθο κόβοντάς τους με ειδική πέτρα ώστε να συναρμολογούν τα τούβλα στις στρογγυλεμένες γωνίες των κτηρίων χωρίς να χρειάζονται λάσπη; Τι παριστάνουν και τι λειτουργία είχαν οδηγήσει οι πήλινες μικροσκοπικές φιγούρες; Και βέβαια, τι κρύβει το μυστήριο του Κρυστάλλινου Κρανίου;
Ένας θρύλος του Ελ Σαλβαδόρ λέει πως ο γιος του Εωσφόρου, ο Σιπίτιο είναι καταραμένος να έχει τα πέλματα ανάποδα και να μένει για πάντα παιδί. Ο Σιπίτιο επαναστατεί και προσπαθεί να λύσει την κατάρα γινόμενος πατροκτόνος και εργαζόμενος Γκάντι καλό της ανθρωπότητας.
Μια ιστορική Τσάιναταουν είναι το Μπάρριο Τσίνο της Πόλεως του Παναμά. Εδώ έφθασε το 1854 μετά από ένα ταξίδι 61 ημερών πάνω σε μια πλωτή κόλαση, ένα γκρουπ 705 Κινέζων οι οποίοι θα δούλευαν στην κατασκευή σιδηροδρόμων. Ενάμιση αιώνα αργότερα θα έφθαναν τους 200.000 η το 5% του πληθυσμού του Παναμά αποτελώντας την μεγαλύτερη κινεζική μειονότητα στην Κεντρική Αμερική.
Είμαι ο μοναδικός Ευρωπαίος που περνάει σήμερα τα σύνορα. Τρεις ένστολοι μετρούν και ξαναμετρούν στο διαβατήριό μου τις ημέρες που έχω κλείσει στην Κεντρική Αμερική. Έκλεισα την 14η ημερα, μάξιμουμ διάστημα εμφανίσεως των συμπτωμάτων του κορωνοϊού και είμαι στην 15η , οπότε χάρη σε αυτές τις λίγες ώρες δικαιούμαι να πάρω άδεια εισόδου στο Ελ Σαλβαδόρ.
Τετάρτη 14 Αυγούστου 1996. Η αντίστροφη μέτρηση για το 1ο Φεστιβάλ του Πουσάν έχει αρχίσει. Έτσι, 29 ημέρες πριν την επίσημη έναρξη, μια αρκετά μεγάλη περιοχή του κέντρου της πόλης, που έχει ανακαινιστεί ενόψει της εκδήλωσης, παίρνει την ονομασία Πλατεία PIFF. Τέσσερα χρόνια αργότερα θα μετονομασθεί και αυτή, ταυτόχρονα με τη νέα γραφή της πόλης και του αρκτικόλεξου του φεστιβάλ, σε Πλατεία BIFF. Ο Μάικ Λη κάνει καλό ποδαρικό στον καινούργιο θεσμό. Το 1ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Πουσάν, δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Νότιας Κορέας μετά τη Σεούλ, υποδέχεται έως τη λήξη του, το Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου, 224 φιλοξενούμενους από 24 διαφορετικές χώρες. Παράλληλα, προσελκύει 184.071 θεατές οι οποίοι παρακολουθούν 73 ταινίες από 31 χώρες.
Στην «Ιθαγενή Συντροφιά», όπως μεταφράζεται στη γλώσσα των Αβοριγίνων το «Μπόναρονγκ» -το δημοφιλέστερο καταφύγιο της Τασμανίας για τους ξένους και για τους Tassies, τους Τασμανιανούς- περιθάλπονται από το 1981 οπότε δημιουργήθηκε, τραυματισμένα, άρρωστα και ορφανά ζώα της αυστραλιανής άγριας φύσης.
Η επιβλητικότητα στο εσωτερικό είναι πανταχού παρούσα. Στη μνημειακή μαρμάρινη σκάλα. Στα μπαλκόνια. Στα αγάλματα των επτά Καλών Τεχνών του Γιόζεφ Γκάσερ, αρχιτεκτονική, γλυπτική, ποίηση, χορός, μουσική, δράμα και ζωγραφική. Στους μαρμάρινους κίονες. Στη λεπτοδουλειά στις σκαλισμένες καμάρες. Στους πίνακες του Γιόχαν Πρελόιτνερ που συμβολίζουν το Μπαλέτο και την Όπερα. Στα φωτιστικά, στην τοιχογραφία της οροφής που αναπαριστά την Τύχη να σκορπά τα δώρα της. Στους καθρέφτες. Και όλα μαζί συνθέτουν μια χλιδή η οποία ουδόλως ξεφεύγει από τα όρια του αισθητικά ωραίου.
Οι τέσσερις Βολαδόρες, που παριστάνουν τα τέσσερα κύρια σημεία του ορίζοντος και τα τέσσερα στοιχεία, ξεκινούν την κατάβαση αιωρούμενοι χορευτικά, δεμένοι στους αστραγάλους με το σχοινί την άκρη του οποίου κρατούν στο στήθος. Πραγματοποιούν 13 περιφορές. Πολλαπλασιαζόμενες επί τα τέσσερα σημεία του ορίζοντος μας δίνουν τον διάρκειας 52 ετών Ενιαυτό του αζτέκικου ημερολογίου.
Στο κοιμητήριο των διασήμων, το Περ-Λασέζ στο Παρίσι. Εκεί όπου το ποίημα «Sphinx» του Όσκαρ Ουάιλντ ενέπνευσε το ταφικό μνημείο του το οποίο αποκάλυψε ο Άγγλος αποκρυφιστής Άλιστερ Κρόουλι… όπου ο πατέρας του Τζιμ Μόρρισον άφησε την επιτύμβια πλάκα με την εμπνευσμένη από τον Σωκράτη ελληνική επιγραφη «ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΔΑΙΜΟΝΑ ΕΑΥΤΟΥ»… όπου δύο νεαρά ζευγάρια πάνω από τον τάφο της Εντίτ Πιαφ σιγοτραγουδούσαν μια επιτυχία της «Môme Piaf»… όπου παρανόμως θάφτηκε ο Μολιέρος… όπου έκανε περιπάτους ο Ονορέ Ντε Μπαλζάκ… όπου φιλοξενείται η άδεια τεφροδόχος της Μαρίας Κάλλας που έφερε το 1978 η πιανίστα Βάσω Δεβετζή για να ριχθεί η τέφρα της ντίβας στο Αιγαίο…
Than Pan 