«Die Macht zur See» που σημαίνει «Η Δύναμη της Θάλασσας» είναι η ονομασία του σιντριβανιού που βρίσκεται στον εξωτερικό τοίχο του ανακτόρου Χόφμπουργκ στην Πλατεία Μιχαήλ, την Michaelplatz, της Βιέννης.
Η Michaelplatz είναι από τις πιο ονομαστές πλατείες της αυστριακής πρωτεύουσας, χάρη στο ότι φιλοξενεί το ανάκτορο που είναι κτισμένο σε ρυθμό μπαρόκ και έτσι θα ήταν αδύνατο να μην δω το σιντριβάνι και να μην σταματήσω να το θαυμάσω. Στην πλατεία αυτή δεσπόζει η νέο-Μπαρόκ πύλη εισόδου στο ανάκτορο, η Michaelertor και ακριβώς στα αριστερά της βρίσκεται το σιντριβάνι που δημιούργησε το 1895 ο Rudolf Weyr, σύμβολο της ναυτικής ισχύος της Αυστρίας. Το υλικό από το οποίο δημιουργήθηκε το γλυπτό σύμπλεγμα του σιντριβανιού είναι μάρμαρο «λάασερ», το περίφημο καθαρό λευκό μάρμαρο που ορύσσεται στην κοιλάδα του Λάας του Νοτίου Τυρόλου. Αυτό το «λευκό χρυσάφι» όπως το χαρακτηρίζουν, χρησιμοποιείτο κυρίως για ναούς και αγάλματα και πιο πρόσφατα έγινε ευρύτερα γνωστό όταν επελέγη για να χρησιμοποιηθεί στον νέο σταθμό του νεοϋρκέζικου μετρό «Ground Zero».
Απεικονίζει μια νεαρή γυναίκα, την Αυστρία, επάνω σε ένα πλοίο που δεσπόζει στις θάλασσες, όπως υποδηλώνουν και οι παραστάσεις του θεού των υδάτων Ποσειδώνα και του θαλάσσιου δράκοντα.
Απέναντί του έχει στηθεί ένα άλλο σιντριβάνι, «Η Δύναμη της Ξηράς» του Edmund von Hellmer, το οποίο ολοκληρώθηκε δύο χρόνια αργότερα, το 1897 και τα δύο μαζί πλαισιώνουν την ημικυκλική πτέρυγα Michaeler του Χόφμπουργκ που ήταν η χειμερινή κατοικία της δυναστείας των Αψβούργων. Και τα δύο είναι κατασκευασμένα από το ίδιο υλικό. Εκτός από το μάρμαρο Λάας και τα δύο έχουν κόκκινο γρανίτη από την Ουντεβάλα της Σουηδίας για την στέρνα, γρανίτη Βοημίας για τις πλάκες και πέτρες από το Λίνταμπρουν της Αυστρίας για τον βράχο πάνω στον οποίον πατάνε τα αγάλματα.
Μπορεί σήμερα να ακούγεται περίεργο το περί Αυστριακού Ναυτικού, ωστόσο, ως Αυτοκρατορία, οι Ασυτριακοί κατείχαν παλαιότερα τα λιμάνια της Τεργέστης, της Πόλα, του Φιούμε και της Ραγκούσα που έχασαν μαζί με τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπως επίσης είχαν την Κέρκυρα, καθώς και νησιά στην Μεσόγειο και την Αδιατική που έχασαν με την Συνθήκη του Κάμπο Φόρμιο.

Κείμενο – φωτογραφία: Zalmoxis