Η νότια έξοδος του Άνγκορ Τομ, της τελευταίας και ενδοξότερης πρωτεύουσας της αυτοκρατορίας των Xμερ που χτίστηκε τον 12ο αιώνα, οδηγεί σε μια τάφρο. Στις δύο πλευρές του γεφυρωτού δρόμου που περνάει πάνω από τα νερά του Σιέμ Ριπ, δύο κεφάλια ουράνιων δαιμόνων Ντέβα, κοιτάζουν το ένα το άλλο. Την ώρα της δύσης, ο ήλιος φωτίζει το δεξί προφίλ του νότιου δαίμονα και το αριστερό του βόρειου, βάφοντας με ροζ ανταύγειες τον ποταμό. Ένας ινδουιστικός μύθος λέει πως οι 54 Ντέβα του Βορρά τραβούσαν το κοσμικό φίδι Σέσα από το κεφάλι και οι 54 Ντέβα του Νότου από την ουρά. Έτσι, το φίδι τεντώθηκε και περικύκλωσε το κοσμικό όρος Μερού, του οποίου αναπαράσταση είναι ο ναός Μπαγκόν στο κέντρο αυτής εδώ της αρχαίας πόλης και δημιουργήθηκε ο κόσμος. Μπορεί η τάφρος του Άνγκορ Τομ να μην είναι από τα σημαντικότερα μνημεία του έκτασης 1.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων Άνγκορ με τους εκατοντάδες -πάνω από 1.000- ναούς όπου ζούσε τον 11ο αιώνα ο ένας στους 1.000 κατοίκους του πλανήτη (το Άνγκορ ήταν η μεγαλύτερη προβιομηχανική πόλη στον κόσμο) είναι ωστόσο ένα από τα ειδυλλιακότερα μέρη στην Ινδοκίνα για να παρακολουθήσει κάποιος το ηλιοβασίλεμα.

Κείμενο – φωτογραφία: Zalmoxis