28 Ιουλίου 2015, μεσημέρι. Μόλις έφτασα στο Βουκουρέστι ερχόμενος από Μολδαβία. Στην πόλη, όπως και σε διάφορες περιοχές της νότιας Ρουμανίας έχει κηρυχθεί «πορτοκαλί συναγερμός» λόγω του καύσωνα. Ο υδράργυρος αγγίζει τους 40 βαθμούς. Παρά την υψηλή θερμοκρασία και την κούραση που μου προκάλεσαν οι ουκ ολίγες διαδρομές που έκανα εδώ και έναν μήνα με αφετηρία τον Καύκασο και κατάληξη τα Βαλκάνια, οι αναμνήσεις που έχω από το Βουκουρέστι όπου είχα έλθει πριν 35 χρόνια και η ανυπομονησία να ξαναδώ κάποια μέρη και να συγκρίνω το σήμερα με την εποχή Τσαουσέσκου, νιώθω να μου δίνουν περίσσευμα ενέργειας. Το πρώτο αξιοθέατο που συναντώ βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, είναι ένα νεοκλασικό κτίριο ύψους 42 μέτρων στην Strada Benjamin Franklin, το Ateneul Român. Πρόκειται για την αίθουσα συναυλιών στο κέντρο του Βουκουρεστίου που αποτελεί και ορόσημο της πόλης.

Το κυκλοτερές κτίριο σχεδιάστηκε από τον Γάλλο αρχιτέκτονα Albert Galleron και χτίστηκε σε έκταση που ανήκε στην οικογένεια Văcărescu, μία από τις παλαιότερες οικογένειες ευγενών της Βλαχίας. Τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το 1888, αν και οι κατασκευαστικές εργασίες συνεχίστηκαν ως το 1897.

Στις 29 Δεκεμβρίου 1919 το Ateneul ήταν το μέρος όπου συνήλθε η συνδιάσκεψη των Ρουμάνων ηγεμόνων που ψήφισαν την ενοποίηση της Βεσσαραβίας, της Τρανσυλβανίας και της Βουκοβίνας με το Παλαιό Ρουμανικό Βασίλειο για να συναπαρτίσουν την Ευρύτερη Ρουμανία.

Το Αθήναιον, το οποίο εγκαινιάσθηκε στις 5 Μαρτίου 1889, είναι η κυριότερη αίθουσα κονσέρτων της πόλης, έδρα της Φιλαρμονικής George Enescu  που ιδρύθηκε το 1868 καθώς και του ετήσιου διεθνούς φεστιβάλ κλασικής μουσικής George Enescu που κρατά μία εβδομάδα και περιλαμβάνει 3 κατηγορίες: σύνθεση, πιάνο και βιολί. Στο ισόγειο φιλοξενεί μία κομψά στολισμένη αίθουσα συνεδριάσεων και στον 1ο όροφο την αίθουσα συναυλιών με 652 καθίσματα και η οποία περιβάλλεται από παραστάσεις σε φρέσκο με σκηνές της ρουμανικής ιστορίας που ξεκινούν χρονολογικώς από την κατάληψη της Δακίας από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Τραϊανό και καταλήγουν στην ίδρυση της Ευρύτερης Ρουμανίας το 1918.

Επιλέγω να φωτογραφίσω το Αθήναιον από γωνία που να περιλαμβάνει στο κάδρο και το άγαλμα του Ρουμάνου ρομαντικού ποιητή  συγγραφέα και δημοσιογράφου του 19ου αιώνα Mihai Eminescu μέσα στο μικρό πάρκο που βρίσκεται μπροστά στο κτίριο. Η φιλολογική του προσφορά στην χώρα του ήταν τεράστια  καθώς χρησιμοποίησε λέξεις από όλες τις περιοχές της Ρουμανίας βασιζόμενος σε παλαιά χειρόγραφα, συνδυάζοντάς τις με σύγχρονες λέξεις που εντόπισε κυρίως σε συγγράμματα περί ψυχολογίας. Καθόλου τυχαίο δεν είναι ως εκ τούτου ότι θεωρείται ο εθνικός ποιητής της Ρουμανίας, της Μολδαβίας και των Ρουμάνων που ζουν στο προσαρτηθέν στην Ουκρανία τμήμα της Βουκοβίνας.

Κείμενο – φωτογραφία: Zalmoxis