Γιώργος Βακιρτζής, «Η απελευθέρωση των Ελλήνων 1944-45» (1977).

To 1977 ο Γιώργος Βακιρτζής δημιούργησε πάνω σε μουσαμά το διαστάσεων 130×130 εκ. έργο του «Η απελευθέρωση των Ελλήνων 1944-45» το οποίο το δώρισε στην Εθνική Πινακοθήκη. Ο μικτής τεχνικής πίνακας ανήκει στην σειρά «Σχόλια – Δρώμενα» όπου απεικονίσθηκαν ανθρώπινα πάθη σε εικόνες «μνημεία».
Ο Βακιρτζής υπήρξε ανθρωποκεντρικός καλλιτέχνης ο οποίος χρησιμοποίησε στοιχεία της γιγαντοαφίσας και της λαϊκής ζωγραφικής συνδυασμένα με μια εξπρεσιονιστική γραφή, έχοντας φόντο κλασικές συνθέσεις του παρελθόντος, για να αποτυπώσει με ένα προσωπικό ύφος την ματιά του γύρω από ελληνικά ιστορικά και πολιτικά βιώματα.
Στο έργο «Η απελευθέρωση των Ελλήνων 1944-45» επιμέρους φωτογραφικά ντοκουμέντα αναπαριστώνται σε μια ζωγραφική μεγέθυνση. Φόντο είναι η Πύλη του Αδριανού, ένα από τα χαρακτηριστικά σύμβολα της Αθήνας. Η «Αψίδα του Αδριανού» όπως αλλιώς ονομάζεται, είναι μια μνημειώδης πύλη που μοιάζει με ρωμαϊκή θριαμβική αψίδα. Θεωρήθηκε πως αυτή η ύψους 18 μέτρων πύλη κατασκευάστηκε για να εορταστεί η άφιξη (adventus) του Ρωμαίου αυτοκράτορα Αδριανού και να τιμηθεί για τις ευεργεσίες του προς την πόλη με την ευκαιρία της αφιέρωσης παρακείμενου ναού το 131 μ.Χ. Παρά την ομοιότητα αυτή όμως, το πεντελικό μάρμαρο, τα αρχαιοελληνικά πρόπυλα στο επάνω μέρος και τα κορινθιακού ρυθμού κιονόκρανα στις τετράπλευρες στήλες που υποστηρίζουν το μονότοξο πέρασμα στο κάτω επίπεδο, δίνουν ένα χρώμα περισσότερο ελληνικό παρά ρωμαϊκό με το βάρος και την στιβαρότητα του τελευταίου, όπως λ.χ. της Καμάρας στην Θεσσαλονίκη.
Ακόμη περισσότερο, η πύλη ταυτίζεται διαχρονικά με την Αθήνα, καθώς αφενός η επιγραφή στην βορειοδυτική πλευρά, προς την Ακρόπολη, αναφέρει «ΑΙΔ’ ΕIΣΙΝ ΑΘΗΝΑΙ ΘΗΣΕΩΣ Η ΠΡΙΝ ΠΟΛΙΣ» (Εδώ είναι η Αθήνα, η αρχαία πόλη του Θησέα) παραπέμποντας έτσι στην μυθική εποχή, αφετέρου είναι ένα από τα ορόσημα της σύγχρονης Αθήνας.
Η θριαμβική χροιά της πύλης ήταν από τις καταλληλότερες επιλογές για να απεικονισθεί ο εξίσου θριαμβικός εορτασμός της απελευθέρωσης από τους Γερμανούς, καθώς και ιστορικά, στο παρακείμενο του κύριου προορισμού των εορταζόντων Ελλήνων (που ήταν η Πλατεία Συντάγματος) σημείο, ανέβαιναν και κατέβαιναν χιλιάδες Αθηναίοι στις 12 Οκτωβρίου 1944 μετά από 1.625 μέρες κατοχής.
Η Πύλη του Αδριανού αποτέλεσε και σε άλλες περιπτώσεις σημείο θριαμβικών πανηγυρισμών. Όπως για παράδειγμα την Μεγάλη Τετάρτη 17 Απριλίου 1957, όταν στην πύλη είχε συγκεντρωθεί μεγάλο πλήθος Αθηναίων για να υποδεχθεί με ενθουσιασμό των αρχιεπίσκοπο Μακάριο ο οποίος μαζί με τον μητροπολίτη Κυρηνείας Κυπριανό επέβαιναν σε μια λευκή Κάντιλακ, με τους δύο ιεράρχες να στέκονται όρθιοι στο ανοικτό αμάξι κατά τα αμερικανικά πρότυπα των προεκλογικών περιοδειών και με τα ράσα τους που ανέμιζαν να δημιουργούν μια εντυπωσιακή εικόνα.
Στον πίνακα, μπροστά στην πύλη απεικονίζονται παραταγμένοι αντάρτες ζωσμένοι τα όπλα τους και με τα δίκοχα στο κεφάλι στημένοι σαν σε αναμνηστική φωτογραφία μετά από κάποια μάχη. Δεξιά εμφανίζεται μια μπάντα που παιανίζει παρελαύνοντας και αριστερά απεικονίζεται μια λαϊκή ορχήστρα. Στα πρόπυλα ο καλλιτέχνης έχει ζωγραφίσει 5 καλλιτέχνες, ηθοποιούς και μουσικούς. Σε πρώτο πλάνο παρουσιάζονται κάθε είδους διασκεδαστές, μια αρτίστα καφέ σαντάν, ένας σαλπιγκτής, ένας αρλεκίνος, ένα ζευγάρι χορευτών, ένα λιοντάρι τσίρκου.
Σε αυτόν τον πολύχρωμο και χαρούμενο πίνακα, ένα από τα γνωστότερα και σημαντικότερα μνημεία της Αθήνας είναι το επίκεντρο ενός ξέφρενου πανηγυριού όλων των πληθυσμιακών ομάδων της πρωτεύουσας.
Ο Γιώργος Βακιρτζής γεννήθηκε το 1923. Σπούδασε από το 1939 έως το 1946 ζωγραφική στην Σχολή Καλών Τεχνών κοντά στον Κωνσταντίνο Παρθένη και τον Ουμβέρτο Αργυρό, ενώ μεταξύ 1938 και 1940 διδάχθηκε από τον Στέφανο Αλμαλιώτη την τεχνική της γιγαντοαφίσας. Μερικά χρόνια αργότερα, την διετία 1952-1953 σπούδασε ζωγραφική, χαρακτική και γραφικές τέχνες στη Σχολή Καλών Τεχνών και σε ελεύθερες ακαδημίες στο Παρίσι.
Για 2 δεκαετίες, από το 1945 ως το 1963, διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής της «Σκούρας Φιλμς» φιλοτεχνώντας παράλληλα γιγαντοαφίσες για τους σημαντικότερους κινηματογράφους της Αθήνας. Συνεργάστηκε επίσης με την «Φίνος Φιλμς» και το «LTC» του Παρισιού ενώ υπήρξε και καλλιτεχνικός διευθυντής της διαφημιστικής εταιρείας «Γνώμη Α.Ε.» από το 1963. Ασχολήθηκε ακόμη με την αφίσα του τοίχου και της προθήκης και διακόσμησε με επιγραφές και τοιχογραφίες σπίτια, εμπορικά περίπτερα και καταστήματα. Την περίοδο 1956-1974 δραστηριοποιήθηκε και στις γραφικές τέχνες. Έτσι, επιμελήθηκε εκδόσεις, φιλοτέχνησε εξώφυλλα για βιβλία, λευκώματα και περιοδικά. Βοήθησε  στην προώθηση της εφαρμοσμένης φωτογραφίας στην Ελλάδα, ενώ δημοσίευσε μελέτες και εξέδωσε και βιβλία.