«Le Mont Sainte-Victoire vu de la carrière Bibémus»

Το όρος Saint-Victoire έχει εμπνεύσει αρκετούς ζωγράφους, όπως ο Paul Cézanne, o Γάλλος σχεδιαστής χειρογράφων του 15ου αιώνα Enguerrand Quarton («Η στέψη της Παρθένου»), o Pablo Picasso, o Wassily Kandinsky και ο André Masson, καθώς και συγγραφείς όπως ο Αυστριακός Peter Handke στο «Die Lehre der Sainte-Victoire» (Τα μαθήματα του όρους Sainte-Victoire) και ο Καναδός Guy Gavriel Kay στο «Ysabel». Πιο γνωστό από όλους όμως το έκανε ο Cézanne έχοντάς το ζωγραφίσει αρκετές φορές βλέποντάς το από την οικία του, στην γειτονική Aix-en-Provence.
Το πιο γνωστό έργο του Cézanne με θέμα το μήκους 18 χιλιομέτρων και μέγιστου ύψους 1.011 μέτρων ασβεστολιθικό αυτό όρος στον γαλλικό Νότο, το montagne Sainte-Victoire ή Santa Venturi στην οξιτανική, είναι το «Le Mont Sainte-Victoire vu de la carrière Bibémus» (Το όρος Sainte-Victoire ιδωμένο από τα λατομεία του Bibémus). Χαρακτηριστικό γνώρισμα αυτής της διαστάσεων 65×81 εκ. ελαιογραφίας που φυλάσσεται στο Baltimore Museum of Art, είναι ότι ο Cézanne έχει ζωγραφίσει την κορυφή από κοντινή απόσταση σε αντίθεση με άλλους του πίνακες που το τοποθετεί ως φόντο από απόσταση. Παρά ταύτα, ακόμη και σε αυτόν τον πίνακα το όρος φαίνεται δυσπρόσιτο, καθώς δεν προσφέρει στον θεατή μια ματιά πάνω από την κοιλάδα αλλά πίσω από φυσικά εμπόδια και μια βραχώδη χαράδρα που αποδίδεται με τόνους του κίτρινου, της ώχρας και του πορτοκαλί, αλλά και πίσω από μια βλάστηση μικρών ελάτων (τα οποία τονίζουν ακόμη περισσότερο τους κιτρινοκόκκινους τόνους των βράχων) που καλύπτει με πράσινο την επιφάνεια μέχρι και το μέσον του πίνακα. Το σημείο όπου στέκεται ο ζωγράφος είναι ένα βαθειά σκαμμένο νταμάρι από όπου έχουν εξαχθεί βράχοι και χώματα. Η «άβυσσος» που ανοίγεται στην χαράδρα και τα δένδρα περικλείουν «ηρωικά» το όρος καθώς αναδεικνύεται με αυτό το τρικ η μεγαλοπρέπειά του. Οι κάθετες γραμμές και οι καμπύλες, σε συνδυασμό με το ότι η κορυφή βρίσκεται σχεδόν στην άκρη του πίνακα προσδίδουν ύψος στο βουνό. Σε αυτό συντελεί και το ότι οι διαστάσεις φαίνονται να μεγαλώνουν στο βάθος του πίνακα, όπως για παράδειγμα το δένδρο στα δεξιά που το οποίο όπως είναι τοποθετημένο μοιάζει να βρίσκεται κοντά στο βουνό. Και τελευταία στο βάθος υψώνεται η γιγαντιαία μάζα από λευκό, γαλάζιο και ροζ του βουνίσιου βράχου, σε ένα βαθμιαίο χρωματικό πέρασμα από το θερμό της γης στο ψυχρό μπλε του ουρανού που γίνεται βαθύ μπλε στην κορυφή του πίνακα.
Η δόμηση της προοπτικής με την διαδοχή χρωματικών πλάνων σε οριζόντιες γραμμές (τα δένδρα, μετά το σκαμμένο νταμάρι, ακολούθως το βουνό και τέλος ο ουρανός) είναι ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του πίνακα με το Saint-Victoire όπως φαίνεται από τα λατομεία του Bibémus, πολύ κοντά στο σπίτι που είχε νοικιάσει ο Cézanne στο Tholonet, μερικά χιλιόμετρα ανατολικά της Aix-en-Provence.