John Roddam Spencer Stanhope, Thoughts of the Past

Ο πίνακας «Thoughts of the Past» με τα χαρακτηριστικά έντονα χρώματά του παρουσιάσθηκε στην Βασιλική Ακαδημία της Βρετανίας το 1859. Υπήρξε το πρώτο έργο που εξέθεσε ο John Roddam Spencer Stanhope (20 Ιανουαρίου 1829 — 2 Αυγούστου 1908). Ανήκει χρονολογικά στην αρχική φάση της καριέρας του Άγγλου ζωγράφου, όταν ακόμη εμιμείτο το ύφος των Προραφαηλιτών (δέχθηκε επιδράσεις από τους Edward Burne-Jones και George Frederic Watts και από πολλούς κατατάσσεται στο δεύτερο κύμα των Προραφαηλιτών). Αργότερα, την δεκαετία του 1870, ο Stanhope θα άρχιζε να δημιουργεί αλληγορίες επηρεασμένες από την ιταλική Αναγέννηση κατά τον ίδιο τρόπο που επηρεάσθηκε και ο Edward Burne-Jones (1833-1898).
Ο Stanhope ζωγράφισε το «Thoughts of the Past», έργο που έχει ως θέμα την σύγχρονη ζωή της εποχής, σε ένα στούντιο κάτω από εκείνο του Προραφαηλίτη Dante Gabriel Rossetti (1828-82) δίπλα στο Τάμεση, στο Chatham Place του Λονδίνου. Παρουσιάζει το πορτραίτο μιας πόρνης όρθιας μέσα στο διαμέρισμά της, η οποία προσπαθεί να ξεπεράσει τις τύψεις της για την ζωή που διάγει, επηρεασμένος από τα ρίγη των ενοχών που διαπερνούσαν τις πόρνες στην λογοτεχνία και την ζωγραφική της δεκαετίας του 1850 (και ακολούθως και του 1860) και ειδικά στην τέχνη των Προραφαηλιτών. Ο πίνακας του Holman Hunt (1827-1910) «The Awakening Conscience» (1854) είναι ένα τέτοιο πολύ γνωστό παράδειγμα.
Μια σπουδή για το «Thoughts of the Past» (που όπως και ο τελικός πίνακας ανήκουν στην συλλογή της Tate) αποκαλύπτει ότι ο  Stanhope παρουσίαζε αρχικά την πόρνη με το βλέμμα υψωμένο στον ουρανό σαν σε στάση προσευχής, κάτι που έδινε έμφαση στην έννοια της μετάνοιας. Η ιστορικός Lynda Nead συνέδεσε το «Thoughts of the Past» με την «Μυθολογία του δελεάσματος για αυτοκτονία» που δημιουργήθηκε τον 19^ο αιώνα γύρω από την φιγούρα της πόρνης, κάτι που μαρτυρά και το βλέμμα που έχει πάρει το μοντέλο.
Το εσωτερικό του δωματίου είναι γεμάτο με αντικείμενα που μαρτυρούν την αμφίβολη ηθική της ηρωίδας: ο φανταχτερός μανδύας, το παλιό τραπέζι ντυσίματος και καλλωπισμού, τα κοσμήματα, τα νομίσματα, ένα ανδρικό γάντι και ένα μπαστούνι πεσμένα στο πάτωμα, πεσμένα κατάχαμα και τα λευκά άνθη.
Κάποια καχεκτικά φυτά εικονίζονται να ορθώνουν τα άνθη τους στις γλάστρες για να αντλήσουν φως και αέρα μαζί με νέφος αιθαλομίχλης από το ανοικτό παράθυρο. Στο βάθος φαίνονται η γέφυρα Waterloo και το Strand στα δεξιά, το οποίο ήταν δημοφιλές στέκι για τις πόρνες, υπονοώντας την ανηθικότητα της γυναίκας και την επικείμενη καταστροφή της. Πιθανότατη είναι και η πρόθεση του ζωγράφου να θέλει να προκαλέσει με τα κόκκινα μαλλιά της ηρωίδας συνειρμούς με την Μαρία Μαγδαληνή.
Η πορνεία παρουσιαζόταν στην Βικτωριανή εποχή ως σοβαρή απειλή για τον πυρήνα της κοινωνίας και είναι προφανής και ο συμβολισμός με τον χρόνια μολυσμένο Τάμεση, ενώ τα νερά του και οι γέφυρές του παραπέμπουν σε συνήθεις τρόπους αυτοκτονίας που ήταν ένα πιθανό σενάριο για το μέλλον της πόρνης.
Ενδιαφέρον παρουσιάζει ακόμη το «πάντρεμα» των προραφαηλιτικών επιρροών με το συμβατικό στυλ της Βασιλικής Ακαδημίας που αποτυπώνεται στις βάρκες και τις γέφυρες στο φόντο έξω από το παράθυρο.