«Οδός Διδότου» του Κώστα Μαλάμου. Ελαιογραφία του 1976.

Το «Σπίτι στην Διδότου» είναι ένα από τα αρκετά έργα του Κώστα Μαλάμου που έχουν για θέμα κάποιο νεοκλασικό κτίριο στην περιοχή μεταξύ Δεξαμενής, Κολωνακίου, Νεάπολης και κέντρου της Αθήνας. Κοντά δηλαδή στην γειτονιά του καλλιτέχνη ο οποίος έζησε τα περισσότερα χρόνια της ζωής του σε μια μονοκατοικία με κήπο στο Λυκαβηττό, όπου διατηρούσε και το ατελιέ του το οποίο συγκοινωνούσε με την οικία του με μια εσωτερική σκάλα. Την ελαιογραφία αυτή πάνω σε μουσαμά την ολοκλήρωσε το 1976, σχεδόν μια δεκαετία αφότου άρχισε το 1963 με την ελαιογραφία «Οδός Δημοκρίτου» και το 1964 με την ελαιογραφία «Νεοκλασικό σπίτι στην Δεξαμενή» (στην οποία αποτυπώνεται μια απαισιόδοξη αίσθηση με το κλειστό οίκημα της οδούς Γλύκωνος όπου βρίσκουν καταφύγιο τα περιστέρια) να δημιουργεί μια σειρά νεοκλασικών κτιρίων της Αθήνας σε έναν ιδιαίτερο συνδυασμό υπαιθρισμού και ρεαλισμού με εξπρεσιονιστικές νότες. Τα κυριότερα έργα του άλλωστε, έχουν να κάνουν με τα νεοκλασικά της Αθήνας που τον ελκύουν να τα προσεγγίσει με ρομαντική διάθεση, όπως το «Σπίτι στην Ευριπίδου» του 1973, ή το τριώροφο σπίτι δεξιά και πίσω από το μνημείο του Λυσικράτους στην ελαιογραφία του 1965 «Αρχαία και νεοκλασική Αθήνα» όπου παντρεύει το νεοκλασικό με το αρχαίο.
Στην συγκεκριμένη ελαιογραφία, κατορθώνει να προσωπογραφήσει το κτίριο δίνοντας μέσα από την μίξη του ρεαλισμού και μιας εξπρεσιονιστικής διάθεσης μια διπλή ταυτότητα: εκείνην του ίδιου του κτιρίου και εκείνην των ιδιοκτητών του. Έτσι, χαρακτηριστικό του έργου είναι και το πάντρεμα της καταγραφής του εξωτερικού κόσμου με την προσπάθεια ερμηνείας του με εσωτερικό περιεχόμενο.
Το φως που εκπέμπεται, ως συνοδευτικό εργαλείο του χρώματος, αποτελεί βασικό εργαλείο διαμόρφωσης του εικαστικού αποτελέσματος μαζί με μία ευρεία γκάμα θερμών χρωματικών τόνων. Και τα δύο σε συνδυασμό, φως και χρώμα, προσδίδουν στον πίνακα ένα λυρισμό ο οποίος επιτείνεται με το θέμα (το τραπεζάκι στον δρόμο που αποτελεί μια ματιά του έξω στο μέσα και αντίστροφα, του μέσα στο έξω). Παράλληλα, η ένταση του χρώματος και οι απότομες εναλλαγές του σε συνδυασμό με το προσωπικό ιδίωμα του καλλιτέχνη που το συνδυάζει αρμονικά με τη παραστατική και ρεαλιστική γραφή, διαμορφώνουν έναν εξπρεσιονιστικό χαρακτήρα.
Ο ζωγράφος και χαράκτης Κώστας Μαλάμος, ο οποίος κατά βάση ακολούθησε το ρεύμα του ρεαλισμού, γεννήθηκε το 1913 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, ήταν παντρεμένος με την επίσης ζωγράφο Ιωάννα Μητσέα και πέθανε το 2007. Σπούδασε με υποτροφία στην ΑΣΚΤ με δασκάλους τον Αργυρό, τον Μαθιόπουλο και τον Παρθένη. Δίδασκε καλλιτεχνικά στο Κολλέγιο Αθηνών και στη Σχολή Βακαλό. Συνέβαλε στη συγκρότηση της Δημοτικής Πινακοθήκης Ιωαννίνων ενώ διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Αθηναίων και πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής της Εθνικής Πινακοθήκης.