Τάκης Κατσουλίδης: «Γυναίκα στον καθρέφτη» (1985).

Τα στοιχεία της Ποπ Αρτ και του φωτογραφικού ρεαλισμού κυριαρχούν στην λιθογραφία του Τάκη Κατσουλίδη. Ειδικά δε με τα χρώματα και την φόρμα της διαστάσεων 69×64 χρωμολιθογραφίας του 1985 «Γυναίκα στον καθρέφτη» καθώς και την στάση του σώματος του μοντέλου, καταφέρνει να μεταδώσει την εσωτερική ερωτική ατμόσφαιρα του θέματος.
Το συγκεκριμένο έργο είναι από τα χαρακτηριστικότερα της περιόδου επανόδου του χαράκτη στην παραστατική ζωγραφική, καθώς έως το 1972 ασκείτο στην ανεικονική παράσταση και σε αυτό αξιοποιεί στο έπακρο τόσο τις ζωγραφικές αξίες  όσο και τα χαρακτηριστικά της χαρακτικής. Μάλιστα, η δεκαετία που προηγήθηκε στην επιστροφή του στην εικονική παράσταση τον άφησε να παρασυρθεί περισσότερο  προς την ζωγραφική (παρά στην απλοποίηση και την αυστηρή σχηματοποίηση της χαρακτικής) στην οποία έδωσε έναν συνδυασμό εσωτερικότητας και ποιητικής πνοής. Έτσι, ένα από τα ιδιαίτερα στοιχεία του συγκεκριμένου έργου είναι και ο συνδυασμός γραμμικών τύπων με καθαρά ζωγραφικές διατυπώσεις.
Πρόκειται επίσης για ένα από τα ελάχιστα ερωτικά του χαρακτικά με τόσο έντονα τα ψυχρά χρώματα. Στην λιθογραφία αυτή κυριαρχούν οι αποχρώσεις του μπλε παρότι κατά βάση χρησιμοποίησε στα ερωτικά του θέματα  θερμά χρώματα, όπως για παράδειγμα στην
«Κόκκινη φιγούρα» του 1983 την «Κοπέλα στο μπάνιο» του 1993 ή το Γυμνό στην πολυθρόνα» επίσης του 1993 ή μία ακόμη «γυναίκα στον καθρέφτη» του 1994, όλα έργα όπου κυριαρχούν οι αποχρώσεις από το ροζ μέχρι το κόκκινο της φωτιάς . Τον ίδιο συνδυασμό ψυχρού μπλε χρώματος με κάποιες «νότες» κόκκινου θερμού και ελάχιστο ουδέτερο λευκό θα χρησιμοποιήσει και σε άλλα έργα του, όμως σε τοπία, όπως το «Απόβραδο στον Μεσσηνιακό» το 1986 και «Βεράντα στον Κορινθιακό» το 1984.
Ο Τάκης Κατσουλίδης γεννήθηκε στη Μεσσήνη, το 1933. Σπούδασε χαρακτική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, με δάσκαλο το Γιάννη Κεφαλληνό. Από το 1962 έως το 1966 συνέχισε τις σπουδές του στην Ecole des Beaux Arts στο Παρίσι με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών .Ασχολήθηκε κυρίως με την ξυλογραφία με καθηγητή τον Cami και λιθογραφία με τον Ε.Clairin. Παράλληλα, ειδικεύθηκε στην τέχνη του βιβλίου στη Σχολή Estienne.
Από το 1971 έως το 1976 ήταν διευθυντής της Διακοσμητικής Σχολής Α.Τ.Ο. (Δοξιάδη). Είχε την καλλιτεχνική επιμέλεια των εκδόσεων της Εθνικής Τραπέζης για πολλά χρόνια. Διετέλεσε καθηγητής της Σχολής Γραφικών Τεχνών του ΤΕΙ της Αθήνας και προϊστάμενος του τμήματος Γραφιστικής από το 1978 έως το 1986. Σχεδίασε ταπισερί για την τράπεζα Hellenic Canadian Trust στον Καναδά, για την Atlantic Bank της Νέας Υόρκης και έξι μεγάλες μεταξοτυπίες για το υποκατάστημα της Εθνικής Τραπέζης στο Σικάγο. Φιλοτέχνησε κυπριακά και ελληνικά γραμματόσημα. Διετέλεσε ακόμη καλλιτεχνικός Σύμβουλος της Ασπιώτη-ΕΛΚΑ από το 1986 ως το 1988.
Σχεδίασε δύο νέα ελληνικά αλφάβητα για τη φωτοστοιχειοθεσία (AGFA) «Απολλώνια» και «Κατσουλίδης». Έχει κάνει λευκώματα τέχνης με χαρακτικά, όπως «Παλατινή ανθολογία» με 10 λιθογραφίες, έκδοση του ιδίου 1979. «Παιωνίες της Ελλάδος» με 12 λιθογραφίες, έκδοση Μουσείου Γουλανδρή 1983. «Ημικύκλιο» με 7 λιθογραφίες και ποιήματα Γιάννη Ρίτσου, έκδοση Υ. Κατσουλίδη 1989. «Μάνη» με 10 ξυλογραφίες, κείμενα Νικήτα Νιφάκη. Εισαγωγή και έκδοση Ν. Γρηγοράκη 1992.
Έχει παρουσιάσειατομικές εκθέσεις ζωγραφικής και χαρακτικής στην Ελλάδα και το εξωτερικό ενώ συμμετείχε σε πολλές Μπιεννάλε και διεθνείς εκθέσεις. Το 1961 πήρε το Α΄ Βραβείο χαρακτικής στην Πανελλαδική Έκθεση Νέων, και μετάλλιο στην Διεθνή Έκθεση Ζωγραφικής για το βραβείο της Ευρώπης, Οστάνδη 1976. Έργα του υπάρχουν στην Αθήνα, Εθνική Πινακοθήκη, Μουσείο Βορρέ, Γεννάδειο Βιβλιοθήκη. Στη Θεσσαλονίκη, Μουσείο Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης. Στο Παρίσι, Εθνική Βιβλιοθήκη (Cabinet des Estampes) και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές στην Ευρώπη και στην Αμερική.