Ο σταθμός του Σεσοβίτσε (Krzeszowice) μιας πόλης με μόλις 10.000 κατοίκους, εγκαινιάστηκε στις 13 Οκτωβρίου του 1847.

Οι Πολωνοί έχουν στην διάθεσή τους 77 κύριους σιδηροδρομικούς σταθμούς, με τους 73 εξ αυτών να εξυπηρετούν περισσότερους από 300.000 επιβάτες ετησίως ο καθένας, σε ένα δίκτυο μήκους περίπου την μισή περίμετρο της γης στο ύψος του ισημερινού (19.599 χιλιόμετρα). Μάλιστα, η κρατική υπηρεσία σιδηροδρόμων κατατάσσει τους 77 αυτούς σταθμούς σε 4 κατηγορίες αναλόγως μεγέθους εξυπηρέτησης. Πρόκειται για τις κατηγορίες «Α» (πάνω από 2.000.000 επιβάτες ετησίως) «Β» (από 1.000.001 έως 2.000.000 επιβάτες) «C» (από 300.001 έως 1.000.000 επιβάτες) και «D» (κάτω από 300.000 επιβάτες).
11 Αυγούστου 2013: Στην κατηγορία «Α» υπάγονται τόσο ο σταθμός από τον οποίο αναχώρησα γύρω στις 12 παρά 10 το μεσημέρι, ο Kraków Główny Osobowy (γνωστός περισσότερο ως Dworzec Główny που είναι στα πολωνικά ο «κύριος σταθμός» καθώς είναι ο κεντρικότερος και μεγαλύτερος της Κρακοβίας, στεγαζόμενος σε κτίριο του1847, από όπου και αναχώρησε στις 13 Οκτωβρίου του ίδιου έτους ο πρώτος συρμός της χώρας για το Μυστοβίτσε, το τριεθνές όπου συνόρευαν τότε 3 αυτοκρατορίες: Γερμανική, Αυστριακή και Ρωσική) όσο και εκείνος που αποτελεί τον προορισμό μου: ο Wrocław Główny, κεντρικός σταθμός του Βρότσλαβ με τις 11 πλατφόρμες που χτίστηκε το 1857 και που ως το 1945 ήταν γνωστός με τη γερμανική του ονομασία ως Breslau auptbahnhof («Κεντρικός Σταθμός Μπρεσλάου»).
Λίγο μετά τις 12:30 το μεσημέρι, περί τα 40’ μετά την αναχώρηση μου από την Κρακοβία με προορισμό το Βρότσλαβ, το τραίνο σταμάτησε στο Σεσοβίτσε (ή τουλάχιστον κάπως έτσι απ’ ό,τι έμαθα ότι προφέρεται αυτή η πόλη με την περίεργη γραφή: Krzeszowice).
Ο σταθμός αυτής της πόλης με μόλις 10.000 κατοίκους, εγκαινιάστηκε και αυτός στις 13 Οκτωβρίου του 1847, όταν η πρώτη αμαξοστοιχία που την έσερνε μια ατμομηχανή ξεκίνησε όπως προανέφερα από τον σταθμό της Κρακοβίας για Μυσλοβίτσε. Τότε ήταν που κτίστηκε το μεσαίο μέρος του σταθμού, καθώς οι 2 πλαϊνές πτέρυγες εγκαινιάσθηκαν στο τέλος του 19^ου αιώνα, ενώ το 1913 μια πηγή κοντά εκεί χρησιμοποιήθηκε για το νερό της προς παραγωγή ατμού. Άλλωστε, η πόλη ήταν ήδη γνωστή τότε για τα νερά της και κυρίως τα ιαματικά της λουτρά.
Όσο για την ιστορία του σταθμού, αυτή είναι κάπως «σκοτεινή» αφού συνδέεται με πολλά δυστυχήματα. Στις 8 Οκτωβρίου 1934 σε ένα σιδηροδρομικό ατύχημα σκοτώθηκαν πλησίον του σταθμού 10 άτομα. Την νύχτα της 16ης προς 17 Δεκεμβρίου 1935 μπροστά από το σταθμό υπήρξε μια σύγκρουση των δύο εμπορευματικών αμαξοστοιχιών με θύματα τον έναν οδηγό και έναν από τους εργάτες των σιδηροδρόμων. Ο σταθμός δέχθηκε την επιδρομή των Γερμανών την πρώτη κιόλας ημέρα του 2^ου Παγκοσμίου πολέμου την 1η Σεπτεμβρίου του 1939. Τον Απρίλιο του 1989 υπήρξε ένας εκτροχιασμός άμαξας μεταφοράς εμπορευμάτων, στις 18 Μαΐου 1997 ένα ξύλινο κτίριο του σταθμού κάηκε μετά από εμπρησμό σε γραφεία περιοδικού, τον Ιούνιο 1998 το τραίνο δέχθηκε στον σταθμό επίθεση από χούλιγκανς πριν από ποδοσφαιρικό αγώνα, ενώ δυστύχημα με 2 νεκρούς υπήρξε στις 12 Μαρτίου 2004.