Φωτογραφία της Jane Morris (07.06.1865).

Νύχτα Κυριακής 4 Ιουνίου 1865. Ο Dante Gabriel Rossetti, ο για πολλούς σημαντικότερος Προ-Ραφαηλίτης ζωγράφος, συντάσσει μια επιστολή στην Jane Morris, την μυστηριακής –σχεδόν απόκοσμης- ομορφιάς «Μούσα» του. Με αυτήν,  την καλεί να τον επισκεφθεί πριν τις 11 το πρωί της Τετάρτης 7 του μηνός για μια σειρά φωτογραφήσεων πάνω στις οποίες θα δημιουργούσε αργότερα κάποια σχέδια για πίνακές του με μοντέλο την ίδια.
Πρόκειται για την απαρχή ενός συστηματικού ερωτικού κυνηγιού εκ μέρους του DGR ο οποίος δεν είναι απλώς ερωτευμένος με την Jane, είναι παθιασμένος. Η μανία του να την κατακτήσει σε συνδυασμό με το ότι άγραφοι ηθικοί κανόνες του απαγορεύουν να προχωρήσει σε αυτήν την σχέση (αφενός ο σύζυγος της «μούσας» του είναι παλιός του φίλος και συνεργάτης ο οποίος μάλιστα είναι και από τους μεγαλύτερους θαυμαστές του DGR, αφετέρου η Jane είναι κόρη ενός σταυλάρχη και μιας πλύστρας, κάτι που σημαίνει πως έχοντας ήδη χηρέψει προ τριετίας από μια σύζυγο επίσης χαμηλότερης τάξης δεν θα ήταν εύκολο για το σόι του να του συγχωρέσει για δεύτερη φορά το ίδιο «ατόπημα») αλλά και ο έντονος έρωτάς του για το μοντέλο του, όλα αυτά, θα αποδειχθούν μοιραία. Ο DGR θα γίνει αλκοολικός, θα πέσει σε κατάθλιψη και θα εθιστεί σε ναρκωτικές ουσίες, από τις οποίες θα πεθάνει 17 χρόνια αργότερα, σε ηλικία 53 ετών. Έχοντας όμως καταφέρει, από το 1871 όπως ισχυρίζονται οι βιογράφοι και μελετητές ως τον θάνατό του το 1882 να έχει κάνει εν τέλει δική του την Jane, η οποία χρόνια αργότερα ομολόγησε ότι δεν είχε αγαπήσει τον σύζυγό της. Είναι προφανές ότι ούσα η ίδια ταπεινής καταγωγής κολακεύθηκε από το ενδιαφέρον που της είχε δείξει ο ευκατάστατος και κοινωνικά καταξιωμένος William Morris.

Dante Gabriel Rossetti: «Reverie». Χρωματιστή κιμωλία σε χαρτί.
81×78 εκ. 1868.

O Rossetti γνώρισε την Jane Morris όταν ακόμη αυτή λεγόταν Jane Burden, το 1857 σε μια παράσταση στο Theatre Royal Drury Lane στο Oxford. Εκεί εργάζονταν ο DGR μαζί με ένα μικρό γκρουπ ζωγράφων μεταξύ των οποίων και οι επίσης Προραφαηλίτες William Morris και Edward Burne-Jones. Όταν ο Rossetti είδε την Jane με την αδελφή της εκθαμβώθηκε και της ζήτησε να ποζάρει για τις τοιχογραφίες που είχε αναλάβει η ομάδα του. Η Jane δεν ενδιαφέρθηκε, όμως από σύμπτωση συνάντησε αργότερα τον Burne-Jones ο οποίος την έπεισε να γίνει μοντέλο, κάτι που όχι μόνο συνέβη αλλά η Jane έγινε μία πραγματική σταρ.
Σύντομα η Jane έγινε το κύριο μοντέλο του Rossetti, από τον οποίον είχε απομακρυνθεί η ως τότε μούσα του με την οποία είχαν μια πολύχρονη σχέση, η Lizzie Siddal. Όταν όμως η Lizzie έμαθε ότι ο DGR είχε βρει καινούργιο μοντέλο, επέστρεψε σε αυτόν. Ο DGR ήταν εμφανώς γοητευμένος και ερωτευμένος με την Jane. Ωστόσο, πήρε για σύζυγο την Siddal την οποία αγαπούσε ακόμη και ταυτόχρονα αισθανόταν την υποχρέωση να την «προστατεύει» λόγω της εύθραυστης υγείας της, της χρόνιας κατάθλιψής της και του εθισμού της στο λάβδανο που έπαιρνε συστηματικά για τους πόνους, προτού γίνει ακόμη γνωστό πως επρόκειτο για ένα επικίνδυνο οπιούχο ναρκωτικό. Τότε η Jane άρχισε να ποζάρει για τον William Morris, φίλο και θαυμαστή του έργου του DGR και λίγο αργότερα, στις 26 Απριλίου 1859, παντρευτήκαν. Σχεδόν 11 μήνες μετά, στις 23 Μαΐου του 1860 έγινε και ο γάμος του Dante Gabriel Rossetti με την Lizzie Siddal, ο οποίος ήταν βραχύβιος αφού η Lizzie πέθανε στις 11 Φεβρουαρίου 1862 από υπερβολική δόση λάβδανου.
Το 1865, δηλαδή 3 χρόνια μετά τον θάνατο της Lizzie Siddal άρχισε όπως λέγεται κατ’ άλλους η πολιορκία εκ μέρους του DGR και κατ’ άλλους η ερωτική σχέση του με την Jane η οποία κράτησε –με διακυμάνσεις- ως τον θάνατό του το 1882, ενώ άλλες πηγές στέκονται ως προς την έναρξη της σχέσης στο έτος 1871, όταν ο William Morris έφυγε για δουλειές στην Ισλανδία. Το έτος που θεωρήθηκε αρχή του ειδυλλίου και συγκεκριμένα στις 7 Ιουνίου, ο DGR δημιούργησε μια σειρά από φωτογραφίες της Jane Morris, έχοντας ως οπερατέρ του τον John R. Parsons. Δύο φωτογραφίες ελήφθησαν σε εσωτερικούς χώρους και οι υπόλοιπες στον κήπο του DGR. Πρόκειται για αξιόλογα έργα της πρώιμης φωτογραφικής τέχνης, θεωρούμενα από αρκετούς τεχνοκριτικούς σημαντικά για την κατανόηση και ανάγνωση των πινάκων του DGR με μοντέλο την Morris, όπου έχει μια πολύ ιδιαίτερη προσέγγιση στην θηλυκότητα. θέμα του θηλυκού. Λέγεται μάλιστα ότι οι πόζες και το ύφος της Morris σκηνοθετήθηκαν από τον DGR βασισμένες σε ανάλογες φωτογραφίσεις της Sarah Bernhardt του 1862 που προφανώς είχε δει στο ταξίδι του στο Παρίσι το 1864.
Ο DGR δημιούργησε αρκετά αριστουργήματα με μοντέλο την Jane Morris (Proserpine, The Blue Silk Dress, Astarte Syriaca, Beatrice: a Portrait of Jane Morris, The Day Dream, La Donna della Fiamma, La Donna della Finestra, Mariana, Pandora, La Pia de’ Tolomei, Water Willow, κ.λπ.).