Το άγαλμα του Arno Babajanian στο κέντρο του Γιερεβάν.

Όταν στις 4 Ιουλίου του 2003 ο τότε δήμαρχος του Γιερεβάν Yervand Zakharyan έκανε τα επίσημα αποκαλυπτήρια του αγάλματος του μεγάλου Αρμένιου συνθέτη και πιανίστα της Σοβιετικής περιόδου Arno Babajanian για τα 20 χρόνια από τον θάνατό του (11 Νοεμβρίου 1983) καθώς ακουγόταν την ίδια στιγμή το περίφημο «Nocturno» του, οι έντονες αντιδράσεις καλλιτεχνικού κόσμου και πολιτών είχαν ήδη εκφραστεί και ενταθεί από τον προηγούμενο κιόλας χρόνο. Από τον Σεπτέμβριο του 2002, όταν το άγαλμα είχε τοποθετηθεί στη συμβολή των οδών Tumanian και Terian στο κέντρο της πόλης.
Ο γλύπτης, ο David Bejanyan, παρουσίασε τον Arno Babajanian, έναν από τους διασημότερους και δημοφιλέστερους Αρμένιους και εν γένει Σοβιετικούς συνθέτες της δεκαετίας του 1970 (με πιο γνωστές τις συνθέσεις του «Έρωτας με την Πρώτη Ματιά», «Γιερεβάν», «Γάμος» «Χρονιά του Έρωτα», «Η καλύτερη Πόλη στον Κόσμο», «Ειδοποίησε» κ.λπ.) σε μια ιδιαίτερα εκφραστική στάση. Για πολλούς τόσο εκφραστική καθώς εικονίζεται να παίζει στο φτιαγμένο από ουκρανικό βασάλτη πιάνο, ώστε, σε συνδυασμό με τα αφύσικα μακριά δάχτυλα που του απέδωσε και που τον έκαναν να μοιάζει με πτηνό, κάθε άλλο παρά να κολακεύει την εικόνα του συνθέτη. Τόσο μεγάλη αίσθηση έκανε το γεγονός και τόσο μεγάλη έκταση πήρε το debate στην αρμενική κοινωνία ώστε παρενέβη ακόμη και ο πρόεδρος της χώρας, Robert Kocharian. Ως αποτέλεσμα, ζητήθηκε από τον γλύπτη να κάνει κάποιες μετατροπές, οι οποίες πάντως ήταν ανεπαίσθητες.
Παρά τις ενστάσεις που διατυπώθηκαν, το άγαλμα του Arno Babajanian αποτελεί ένα από τα κυριότερα ορόσημα στο κέντρο της Αρμενικής πρωτεύουσας και, όχι τυχαία, ήταν ένα από τα πρώτα αξιοθέατα που συνάντησα, παρατήρησα και φωτογράφησα το απόγευμα της 11^ης Ιουλίου του 2015, στην πρώτη μου επαφή με αυτήν την πόλη από όπου ξεκίνησα τις καλοκαιρινές μου διακοπές αυτής της χρονιάς.

Κείμενο – φωτογραφία, Zalmoxis.