Κινοτεάτρ Πομπέντα. Μινσκ, Λευκορωσία.

Κυριακάτικο πρωινό Ιουλίου. Λίγες ώρες νωρίτερα ήμουν στην Τιφλίδα. Αναχώρηση από ξενοδοχείο αξημέρωτα, ταξί για το αεροδρόμιο, τσάι με κρουασάν, αναμονή για τσεκ ιν, επιβίβαση, πτήση, άφιξη, διατυπώσεις, συμπλήρωση αίτησης για βίζα Λευκορωσίας, στον ιμάντα για την αποσκευή, συνάλλαγμα (ευρώ για ρούβλια) ταξί, τσεκ ιν στο ξενοδοχείο και να ‘μαι τώρα, έχοντας πάρει την πρώτη πρωινή πτήση από Γεωργία για Λευκορωσία στο Μινσκ και μετά από όλο αυτό το πρόγραμμα, να είναι ακόμη πρωί! Καθόλου άσχημα, αφού έχω ολόκληρη τη μέρα μπροστά μου. Μεγάλη υπόθεση οι πρωινές πτήσεις, καθώς δεν σπας την μέρα στου στα δύο κάτι που θα σήμαινε πως ούτε το πρωινό θα είχες ελεύθερο αφού θα ήσουν στις προετοιμασίες, αλλά ούτε και το απόγευμα που καθώς θα το έτρωγες στα απαραίτητα διαδικαστικά θα σου έμεναν ελάχιστες ώρες για να δεις με το φως της μέρας τις πρώτες παραστάσεις της καινούργιας πόλης που βρίσκεσαι.
Αν και είχα την ευκαιρία να χαζέψω κανα δυο αξιοθέατα στον δρόμο από το αεροδρόμιο στο ξενοδοχείο, όπως για παράδειγμα η Κρατική Βιβλιοθήκη, μερικά μνημεία, αγάλματα, ένας άλσος και κάμποσα ενδιαφέροντα κτίρια, το πρώτο που στέκομαι να θαυμάσω και να φωτογραφίσω, μιας και βρίσκεται ακριβώς απέναντι από την είσοδο του ξενοδοχείου, στην οδό της «Διεθνούς» είναι ένα σομόν κτίριο του 1950. Μπορεί τυπικά να είναι μόλις 65 ετών, αλλά η προϊστορία του είναι πολύ πλούσια.
Το σινεμά «Πομπέντα» (το όνομά του σημαίνει «Νίκη») είναι το παλαιότερο της πόλης, το πρώτο που χτίσθηκε μετά τον 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο με τα εγκαίνιά του στις 7 Νοεμβρίου σε ανάμνηση της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Από το 1673 ως το 1871 υπήρχε στο σημείο αυτό ένα μοναστήρι Βενεδικτίνων το οποίο ανακατασκευάσθηκε και έγινε Ορθόδοξο γυναικείο μοναστήρι ενώ στην αριστερή του πτέρυγα χτίσθηκε το ξενοδοχείο «Bellevue». Στην διάρκεια του 2^ου Παγκοσμίου Πολέμου καταλήφθηκε από Γερμανούς που το μετέτρεψαν σε λέσχη η οποία ανατινάχθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1943. Το 1947 άρχισε να ανοικοδομείται και το 1950 άνοιξε ο κινηματογράφος για το κοινό.
Το κτίριο είναι αυτό που λένε «μνημειακής αρχιτεκτονικής» αρκετά εντυπωσιακό, δεν γίνεται να μην σου αποσπάσει την προσοχή, ενώ εξίσου ενδιαφέρον είναι και το εσωτερικό του. Κορινθιακοί κίονες, εντοιχισμένοι ιωνικοί ψευδοκίονες, αψίδες στις οροφές, πολυέλαιοι, αφίσες και ζωγραφισμένοι τοίχοι, ασπρόμαυρα πόστερ δίπλα στο μπαρ με το ψηφιακό ρολόι, κόκκινος γρανίτης και μαύρη πλάκα στα πατώματα και τρεις αίθουσες. Η μεγαλύτερη με αναπαυτικά μαύρα βελούδινα καθίσματα, ξύλινα πατώματα σε ομοιόχρωμους τοίχους που κάνουν διχρωμία με ένα έντονο πορφυρό χρώμα και ελάχιστο μπλε στην οροφή. Τα κορνιζαρισμένα πόστερ μαρτυρούν ότι το «Πομπέντα» προβάλλει από mainstream ταινίες μέχρι ποιοτικό σινεμά με το εισιτήριο εισόδου στα 150 ρούβλια, γύρω στα 7,50 ευρώ.

Κείμενο – φωτογραφία: Zalmoxis.