Χοκουσάι: «Ο Καταρράκτης Αμίντα Πίσω από τον Δρόμο Κίσο»

Την άλω δεν την συναντάμε μόνο στις εικονογραφήσεις Χριστιανών αγίων, αλλά και σε άλλες θρησκείες. Εμφανίζεται λόγου χάριν σε πλήθος αρχαίων ελληνικών παραστάσεων με τον Ήλιο, τον Απόλλωνα, τον Ποσειδώνα και τον Περσέα ή ακόμη και σε εικόνες της Άπω Ανατολής όπου άλω περιβάλλουν και τον Βούδα, συνήθως δε ως ακτινωτοί φωτοστέφανοι.
Μία από τις ουκ ολίγες προσωνυμίες του Βούδα είναι και το σανσκριτικό «Αμιτάμπα» που σημαίνει «αέναο φως» επίθετο που του έχει αποδοθεί τουλάχιστον από τον 2^ο μ.Χ. αιώνα. Το «Αμιτάμπα, το οποίο ακόμη και σήμερα είναι κύριο αντρικό όνομα στην Ινδία ως «Αμιτάμπ» έχει διάφορες παραλλαγές, όπως είναι λ.χ. το «Αμιντέβα» ή το «Αμίντα» όνομα που έφθασε μέχρι και στην Ιαπωνία ως προσωνύμιο του Βούδα.
«Αμίντα» (από τον φωτοστέφανο του Βούδα) ονομάστηκε και ένας καταρράκτης στην Ιαπωνία. Σύμφωνα με μία παράδοση, αυτό συνέβη λόγω του στρογγυλού χείλους του. Σύμφωνα με μία άλλη, ο καταρράκτης αυτός, ο οποίος βρίσκεται στην πόλη Γκούτζο και σχηματίζεται στον ποταμό Ναγκάρα, ονομάστηκε έτσι όταν ο ιερέας Ντόγκα του ναού Τσορυούτζι είδε εκεί που έριχνε θυμίαμα σε μια τελετουργική πυρά στους πρόποδες του βουνού, τον Αμίντα Νυοράι (μία προσωνυμία του Βούδα) να αναδύεται από το νερό.
Λέγεται πως το νερό, το οποίο πέφτει από ύψος 60 μέτρων, είναι τόσο διαυγές ώστε αν σταθείς μπροστά στον καταρράκτη με την πλάτη στον ανατέλλοντα ήλιο μπορείς να δεις την αντανάκλασή σου και ολόγυρά της ένα ουράνιο τόξο.
Ο διάσημος ζωγράφος, σχεδιαστής και χαράκτης Katsushika Hokusai (θεωρείται το μεγαλύτερο όνομα της σχολής του ukiyo-e με περισσότερα από 30.000 σχέδια και πίνακες με μια μεγάλη γκάμα θεμάτων, από ηθοποιούς του Καμπούκι και όμορφες γυναίκες μέχρι τοπία και λουλούδια) φιλοτέχνησε το 1832 τον καταρράκτη αυτόν στο έργο του «Kisoji no oku Amida ga taki» («Ο Καταρράκτης Αμίντα πίσω από τον Δρόμο Κίσο») και το ενέταξε στην σειρά «Shokoku taki meguri» («Ταξίδι στους Καταρράκτες Όλων των Επαρχιών»). Στον πίνακα, όπου γίνεται αντιληπτό και ότι το όνομα του καταρράκτη («Αμίντα») οφείλεται στο στρογγυλό χείλος του που θυμίζει τον φωτοστέφανο του Βούδα, φαίνεται στο αριστερό άκρο ένας υπηρέτης ο οποίος ζεσταίνει το νερό στη φωτιά την ώρα που δύο άνδρες δίπλα του κουβεντιάζουν και θαυμάζουν την θέα, με τον ένα να έχει μπροστά του την κούπα του τσαγιού.
Ο συνδυασμός φαντασίας και ρεαλισμού εκ μέρους του Hokusai καθιστά πολύ ιδιαίτερο αυτόν τον πίνακα, καθώς αποτυπώνεται και στον ίδιο τον καταρράκτη, όπου ο σχεδόν τέλειος κύκλος λειτουργεί και ως διακοσμητικό στοιχείο στο όλο τοπίο. Οι κυματισμοί του νερού μέσα στον κύκλο συνθέτουν μια εξίσου ευρηματική εικόνα, όπως και το νερό όπως πέφτει σαν να σχηματίζει κλαδιά δένδρου. Και βεβαίως, είναι επιβλητική η εικόνα της φύσης μπροστά στην οποία ο άνθρωπος φαίνεται ασήμαντος και μικροσκοπικός.