Ελεύθερη οικονομία… μπλα μπλα μπλα… Αυτορρύθμιση των αγορών… μπλα μπλα μπλα… ο αναχρονιστικός παρεμβατισμός… μπλα μπλα μπλα… το υγιές επιχειρείν… μπλα μπλα μπλα… το κακό κράτος… μπανταμπίμ μπανταμπάμ μπανταμπούμ… και άλλα τέτοια ωραία και πομπώδη! Εκ του ασφαλούς εννοείται! Διότι όταν έρχονται τα δύσκολα, όταν δηλαδή κάτι… «καλόπαιδα» με γιάπικα κοστούμια, γραβάτα και υφάκι τα κάνουν επί το κοινώς λεγόμενον «μούτι» στις μπίζνες, τότε οι μουτζαχεντίν της ελεύθερης αγοράς, ξεχνούν το «κακό κράτος» και στο όνομα των… «θέσεων εργασίας» (τους έπιασε ο πόνος και καλά… ) του «ανταγωνισμού» (τι ωραία που ακούγεται…) της ανάπτυξης (προ πάντων) και άλλα τέτοια περισπούδαστα επιχειρήματα, απαιτούν από τους φορολογούμενους να τσοντάρουν από το περίσσευμα ή και από το υστέρημά τους, για να μπαλώσουν τις αποτελέσματα του κρετινισμού τους! Και στην προκειμλένη περίπτωση, απαιτούν ούτε λίγο ούτε πολύ… 25 δισεκατομμύρια δολάρια για δύο εταιρίες!

Καθόλου λοιπόν δεν με παραξενεύει που ακόμη και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χαιρέτισε σήμερα το κυβερνητικό σχέδιο διάσωσης των αμερικανικών μεγάλων στεγαστικών οργανισμών (ενυπόθηκου δανεισμού) «Fannie Mae» και «Freddie Mac».
«Τα κυβερνητικά μέτρα για τις «Φάνι» και «Φρέντι» είναι στη σωστή κατεύθυνση , διακρίνονται για τη συνοχή τους και οι προσεγγίσεις εγκρίνονται από το ΔΝΤ», δήλωσε ο εκπρόσωπος David Hawley, με σημερινή κατάθεσή του ενώπιον της αρμόδιας Επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων. «Στηρίζουμε, συμφωνώντας εντελώς, την παρέμβαση της κυβέρνησης και έναν μελλοντικό αναβαθμισμένο έλεγχο στα θεμελιώδη μεγέθη «των δύο οργανισμών», τόνισε επίσης.
Η συγκεκριμένη κυβερνητική παρέμβαση εξασφάλισε, πολλές δεκάδες τράπεζες που συνεργάζονται στενά με τον «Fannie Mae» και τον «Freddie Mac», καθώς αναχρηματοδοτούν εδώ και πάρα πολλά χρόνια τα ενυπόθηκα δάνεια των δύο μεγάλων στεγαστικών οργανισμών των Ηνωμένων Πολιτειών.
Από την πλευρά της, στην αμερικανική γερουσία εισάγεται προς ψήφιση το νομοσχέδιο, με το οποίο θεσπίζεται ενισχυμένη δημόσια εποπτεία των δύο οργανισμών στο μέλλον, αλλά και μεγάλη κεφαλαιακή κάλυψη τους με κρατικά κεφάλαια, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, αλλά και ισχυρή στήριξη της μετοχής τους στην Wall Street, τόσο με θέσπιση ειδικών κανόνων άμεσης ρευστοποίησής τους, όσο και της εγγύησης ότι το αμερικανικό δημόσιο μέσω αθρόων αγορών θα στηρίζει τη μετοχή, όταν η τιμή της υποχωρεί αισθητά.
Όμως, οικονομολόγοι έχουν επισημάνει, από την πλευρά τους, ότι για να εξασφαλιστεί μία τέτοια στήριξη των δύο οργανισμών, θα ζητηθούν συνολικά από τους φορολογούμενους έως και 25 δισεκατομμύρια δολάρια στα επόμενα χρόνια!

Ηθικό δίδαγμα: Ο καπιταλισμός (όπως και οι πρόγονοί του) όταν τον παίρνει, έχει τουπέ και πουλάει τσαμπουκά, όταν όμως στριμώχνεται, το παίζει μισοκακόμοιρος. Ακριβώς αυτό το τελευταίο αν το συνειδητοποιούσαν οι πολίτες, δεν θα πιάνονταν κορόϊδα τόσους αιώνες. «Μαγκιά του» λοιπόν…