Όλοι λίγο πολύ έχουμε διαβάσει κατά καιρούς διάφορα άρθρα για τα λεγόμενα «ευεργετικά αποτελέσματα» του καφέ στον ανθρώπινο οργανισμό. Από μειωμένο κίνδυνο καρκίνου του ήπατος και των ωοθηκών μέχρι αυξημένη εγρήγορση. Τίθεται όμως ένα εύλογο ερώτημα: εάν 50 και πλέον χώρες ζουν από τον καφέ (ή και από τον καφέ) όπως λ.χ. η Βραζιλία, η Νικαράγουα, το Τόγκο, κ.λπ. ή όταν πολυεθνικοί κολοσσοί όπως είναι η Νestle, η Sara Lee, η Procter & Gamble ή η Starbucks πλουτίζουν από τον καφέ ή έστω από προϊόντα με καφεΐνη (π.χ. η Coca Cola) πόσο εύκολο είναι να δημοσιευθούν ευρέως οι όποιες μελέτες περί καταστρεπτικής για την υγεία καφεΐνης ή για τον επιβλαβή καφέ; Ενδεικτικό είναι ότι η Nestle υπολογίζει πως κάθε δευτερόλεπτο καταναλώνονται παγκοσμίως 4.000 φλιτζάνια νεσκαφέ. Για να μην επεκταθούμε στο κακάο, τη σοκολάτα ή στα αναψυκτικά τύπου κόλα που περιέχουν καφεΐνη, για προϊόντα δηλαδή επιχειρήσεων με αστρονομικό κύκλο εργασιών.
Ακόμη περισσότερο θα ήταν δύσκολο να διαδοθεί ευρέως η άποψη ότι ο καφές βλάπτει και κοινωνικά και οικονομικά τον εργαζόμενο, όπως και γενικότερα τα προϊόντα με καφεΐνη, καθώς εξυπηρετούν το κρατούν σύστημα έντασης της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, αφού οι εργαζόμενοι χωρίς «τη δόση τους» (την καφεΐνη) δεν θα ήταν το ίδιο παραγωγικοί, δεν θα «σπηντάριζαν» και δεν θα άντεχαν τις υπερωρίες και τα εξαντλητικά ωράρια που απαιτεί η σύγχρονη εποχή.
Και όμως, σε κάποια έγκυρα περιοδικά –και μάλιστα κάθε άλλο παρά εκφραστές μιας αριστερής ή αντιεξουσιαστικής συνομωσιολογίας- έχουν γραφτεί ανάλογα άρθρα.
Για του λόγου το ασφαλές, παρατίθενται κατωτέρω μερικά μόνο αποσπάσματα από το National Geographic και την έκδοση του περιοδικού για την Ελλάδα στο τεύχος Ιανουαρίου 2005.
Τι λένε τα αποσπάσματα αυτά; Αφήνουν βάσιμες υπόνοιες για καρκινογενέσεις εξαιτίας της κατανάλωσης καφέ, για την κατάταξη του καφέ στα ναρκωτικά και για την αποστράγγιση των φυσικών και πνευματικών αποθεμάτων και δυνάμεων των εργαζομένων χάριν της παραγωγικότητας μέσω του ναρκωτικού αυτού στη λογική «περισσότερα κέρδη με συνειδητή επιδείνωση της υγείας των εργαζόμενων».
Ιδού μερικά αποσπάσματα:
«…Ωστόσο η καφεΐνη δεν παύει να είναι ναρκωτικό, κάτι που ίσως εξηγεί γιατί ορισμένοι ανησυχούν. Με το πέρασμα των ετών, επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι που καταναλώνουν καφεΐνη εκδηλώνουν συχνότερα καρκίνο των νεφρών και της ουροδόχου κύστης, ινοκυστική νόσο του μαστού, καρκίνο στο πάγκρεας και οστεοπόρωση…»
(National Geographic, ελληνική έκδοση, Ιανουάριος 2005, σελ. 26).
«…η καφεΐνη αποτελεί τη δημοφιλέστερη ψυχοτρόπο ουσία στον κόσμο, αφήνοντας πολύ πίσω τη νικοτίνη κι το αλκοόλ…».
(National Geographic, ελληνική έκδοση, Ιανουάριος 2005, σελ. 11).
«…Δεν είναι σύμπτωση ότι ο καφές και το τσάι κατέκτησαν την Ευρώπη ακριβώς την εποχή που τα πρώτα εργοστάσια έφερναν τη βιομηχανική επανάσταση. Η διαδεδομένη χρήση των αφεψημάτων με καφεΐνη –που αντικατέστησαν την πανταχού παρούσα μπύρα- διευκόλυνε το μεγάλο άλμα της οικονομικής δραστηριότητας από το αγρόκτημα στο εργοστάσιο… Και η καφεΐνη στον οργανισμό τους εμπόδιζε να κοιμηθούν πάνω στα μηχανήματα. Υπό μία έννοια, η καφεΐνη είναι το ναρκωτικό των «μοντέρνων καιρών». Και όσο πιο μοντέρνος γίνεται ο κόσμος μας τόσο περισσότερο τη χρειαζόμαστε».
(National Geographic, ελληνική έκδοση, Ιανουάριος 2005, σελ. 15).
«…Όταν η δουλειά μας σταμάτησε να συντονίζεται με τον ήλιο και άρχισε να ρυθμίζεται από τα ρολόγια σε εσωτερικούς χώρους, οι άνθρωποι έπρεπε να προσαρμοστούν. Η διαδεδομένη χρήση τροφίμων και ποτών που περιέχουν καφεΐνη –σε συνδυασμό με την εφεύρεση του ηλεκτρισμού- επέτρεψε στους ανθρώπους να τα βγάλουν πέρα με ένα εργασιακό πρόγραμμα που υπαγορεύεται από το ρολόι και όχι από το φως της μέρας ή το φυσικό κύκλο του ύπνου».
(National Geographic, ελληνική έκδοση, Ιανουάριος 2005, σελ. 16).
«Μια μέρα χωρίς καφεΐνη μπορεί να προκαλέσει πονοκέφαλο, εκνευρισμό, έλλειψη ενεργητικότητας και, φυσικά, υπνηλία…».
(National Geographic, ελληνική έκδοση, Ιανουάριος 2005, σελ. 27).
«Παίρνεις καφεΐνη και η ενεργητικότητά σου αυξάνεται. Το επόμενο πρωί η επίδραση έχει περάσει και χρειάζεσαι το ναρκωτικό για να ξαναβρείς τη ζωτικότητά σου…».
(National Geographic, ελληνική έκδοση, Ιανουάριος 2005, σελ. 29).
Και ενώ σχεδόν όλα τα αποσπάσματα στο αφιέρωμα του National Geographic είναι διατυπωμένα με σαφήνεια, στον αντίποδα, όσοι ισχυρίζονται τα αντίθετα, συνήθως μιλούν με μισόλογα. Για παράδειγμα, στο ελληνικό site της Coca Cola διαβάζουμε για τη σχέση καφέ – καρδιαγγειακών παθήσεων πως «…ένας μεγάλος αριθμός διεθνών μελετών δεν έχει διαπιστώσει κάποια σχέση ανάμεσα στην καφεΐνη και τις καρδιαγγειακές παθήσεις». Ή όσον αφορά στην σύλληψη και την εγκυμοσύνη (με άθλια ελληνικά τα οποία υπονοούν πως οι έρευνες… ψηφίζουν!) διαβάζουμε πως «…η πλειοψηφία των ερευνών που έχουν πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα διαπιστώνει ότι η κατανάλωση καφεΐνης δεν έχει επίδραση στη γονιμότητα…»).
Ενδιαφέρον παρουσιάζουν επίσης και τα πορίσματα του John Hopkins τα οποία στους παράγοντες οι οποίοι ευνοούν την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων περιλαμβάνεται και η καφεΐνη!
Κατηγορίες:COCA COLA, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ, ΕΡΓΑΣΙΑ, ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ, ΥΓΕΙΑ
Than Pan 
παρακαλώ, έναν πολλά βαρύ με ολίγη σε χοντρό, ν΄ ανοίξει το μάτι, να λαμπικάρει το μυαλό να καταλάβω τι γράφει ο Zalmoxis…
«..πολλά βαρύ με ολίγη…»!
Ωραία ιδέα μου έδωσε ο Μοναχικός Λύκος: ένα Μέγα Λεξικό με την ορολογία του καφέ! Μόνο στον «φραπέ» θα αντιστοιχούσαν, δεν ξέρω πόσα λήμματα:
(ο) φραπές, (το) φραπέ / φραπεδάκι (υποκ.), (η) φραπεδιά, (η) φραπεδούμπα, (το) φραπόγαλο, φραπέ ω λέ, (δε) γκρηκ άις κόφη γουιδ άις κιουμπζ, για να μην πάμε στα «πολλά βαρύ και όχι», «με ολίγη», «έναν μέτριο», «έναν τούρκικο» (προφέρεται «ένα ντούρκικο», «έναν ελληνικό», φρεντουτσίνο, μοκατσίνο, τσιοκολοντσίνο, εσπρέσο στρέτο, «ο» καπουτσίνος, (το) καπουτσίνο, «έναν βτζαντινό», (ο) άϊρις, (η) γκαϊφεδιά, κ.λπ., κ.λπ.
Μάλλον σε λάθος χώρα κυκλοφόρησε τη αφιέρωμα για τον καφέ το Νational Geographic!
Η καλή μέρα από τον καλό καφέ φαίνεται! Και ας χτυπιούνται οι έρευνες!
…
Μια καχύποπτη σκέψη μου,που αφορά όλες τις «αρνητικές» έρευνες περί καφέ: Τα ίδια μουρμουρητά άρχισαν να σπρώχνουν τη νικοτίνη/το τσιγάρο προς τη μεριά των «κακών» και το αποτέλεσμα σήμερα είναι το πανταχού παρόν σμόουκ φρι, κάτι πραγματικά ευχάριστο για όλους εμάς τους μη καπνιστές!
Όμως, η επιμονή των μεγάλων εταιρειών να προσλαμβάνουν μη καπνιστές, η αυστηρότητα με την οποία προσβάλλεται «το διάλλειμα για ένα τσιγάρο», ίσως να είναι οιωνοί για την μελλοντική κακή μεταχείριση των υπαλλήλων, που καταναλώνουν καφέ.
Ποιός ξέρει;
Καλή εβδομάδα thalassamov!
Έχω υπάρξει και καπνιστής και μη καπνιστής. Ως καπνιστής με ενοχλούσε λιγότερο το… «πογκρόμ» (στις ΗΠΑ έχω δώσει μάχες σε εστιατόρια, άλλοτε για τραπέζι με θέα Ειρηνικό καθώς αυτά ήταν «καπαρωμένα» μόνο για μη καπνίζοντες, άλλοτε για να μην αναγκαστώ να βγω έξω στο χιόνι να καπνίσω, κ.λπ.) από όσο με ενοχλεί ως μη καπνιστής να εισπνέω τον καπνό που εκπνέουν οι καπνιστές και ο οποίος εκτός του είναι επιβλαβής μου είναι και δυσάρεστος (και πάντως πολύ περισσότερο δυσάρεστος από τη θέα που θα έχανα στο τραπέζι των καπνιστών στο ετστιατόριο που προανέφερα). Ως εκ τούτου, έχω -πιστεύω- μέτρο αντικειμενικής αξιολόγησης για το ποιος καταπιέζεται περισσότερο.
Στον καφέ τώρα: δε σου κάνει εντύπωση το ότι λίγο πολύ όλες οι «σοβαρές» εταιρίες, από εταιρίες συμβούλων μέχρι τράπεζες, έχουν αυτόματους πωλητές καφέ, καφετιέρες, κ.ο.κ.; Ή η οικεία εικόνα των… «executive» που μαζεύονται γύρω από τη καφετιέρα πριν συσκεφθούν; Προφγανώς, ο καφές προωθείται στις επιχειρήσεις όσο και η ντόπα στα αποδυτήρια των διεθνών ελλήνων αρσιβαριστών…
Υ.Γ. Το μήκος και η διάρκεια καύσης του τσιγάρου είναι υπολογισμένο να κρατά όσο ένα τυπικό διάλειμμα του εργάτη στα αγγλικά εργοστάσια στην αρχή του περασμένου αιώνα, όπως και το μήκος ενός πούρου half corona να κρατά 45′ δηλαδή όσο ένα ημίχρονο ποδοσφαιρικού αγώνα.
Κοινώς, «στημένα πράγματα»…
Ότι και να πω…
Σε ένα δωματιάκι έξω από το εργαστήριο έχουμε το κόφη ρουμ, όπου μαζευόμαστε και ανεφοδιαζόμαστε ενώ λέμε κανά επιστημονικό ή καμιά μπούρδα οι συνεπιστήμονες μεταξύ μας.Στο μπαλκόνι μαζευόμαστε για κανένα βιαστικό τσιγάρο πάλι στο ίδιο μοτίβο.
Στημένα είναι βρε Ζάλμοξη.Κάποια στιγμή θα βάλουμε κι εμείς μυαλό (θα βάλουμε?).
Δεν μπορώ πλεον να φιλοσοφήσω για τις αρετές του καπνίζειν και των λοιπών καταχρήσεων αλλά θα σου πω κάτι…σήμερα έκανα απόπειρα στο μεσημεριανό να τη βγάλω με τη σαλάτα.Ε, προτιμώ το κρέας κι ας νοιώθω τις καρωτιδικές αρτηρίες να φράζουν.Και μετά στα καπάκια τσιγάρο κ καφέ να ολοκληρώσω το καταστροφικό έργο.
Κι ένα αστείο που λέμε εμείς οι ζηλιάρηδες οι εξαρτημένοι για τους χέλθυ λίβινγκ.Ο μακαρίτης δεν έπινε, δεν κάπνιζε, δεν έκανε καταχρήσεις…Άφησε ένα υγιές πτώμα.
Την καληνύχτα μου
Ότι και να πω…
Σε ένα δωματιάκι έξω από το εργαστήριο έχουμε το κόφη ρουμ, όπου μαζευόμαστε και ανεφοδιαζόμαστε ενώ λέμε κανά επιστημονικό ή καμιά μπούρδα οι συνεπιστήμονες μεταξύ μας.Στο μπαλκόνι μαζευόμαστε για κανένα βιαστικό τσιγάρο πάλι στο ίδιο μοτίβο.
Στημένα είναι βρε Ζάλμοξη.Κάποια στιγμή θα βάλουμε κι εμείς μυαλό (θα βάλουμε?).
Δεν μπορώ πλεον να φιλοσοφήσω για τις αρετές του καπνίζειν και των λοιπών καταχρήσεων αλλά θα σου πω κάτι…σήμερα έκανα απόπειρα στο μεσημεριανό να τη βγάλω με τη σαλάτα.Ε, προτιμώ το κρέας κι ας νοιώθω τις καρωτιδικές αρτηρίες να φράζουν.Και μετά στα καπάκια τσιγάρο κ καφέ να ολοκληρώσω το καταστροφικό έργο.
Κι ένα αστείο που λέμε εμείς οι ζηλιάρηδες οι εξαρτημένοι για τους χέλθυ λίβινγκ.Ο μακαρίτης δεν έπινε, δεν κάπνιζε, δεν έκανε καταχρήσεις…Άφησε ένα υγιές πτώμα.
Την καληνύχτα μου
Bιολόγε,
άλλος έγινε υγιεινιστής για λόγους επιβίωσης (π.χ. μετά από ένα έμφραγμα) άλλος από μόδα (π.x. δεν είναι «μαστ» το κάπνισμα) άλλος για Life style (π.x. κάμποσοι βετζετέριανς)…
Θεμιτοί και σεβαστοί όλοι αυτοί οι λόγοι. Για εμένα ένας από τους πολύ σοβαρούς λόγους είναι και ο… «πολιτικός».
Με ρώτησε κάποτε ένας φίλος και μάλιστα από τον ιατρικό χώρο: -«μα δεν θα ήσουν πιο ανταγωνιστικός / «επιθετικός» επαγγελματικά αν έτρωγες κρέας»;
Του απάντησα, πως το να πίνω καφέ για να είμαι πιο δραστήριος, να τρώω κρέας για να είμαι πιο επιθετικός, να καπνίζω για να συγκεντρώνομαι
καλύτερα, είναι η χειρότερη μορφή κλοπής της υπεραξίας. Κι αυτό, διότι δεν θυσιάζει κάποιος μόνον ανθρωποώρες ή κόπο, αλλά επιπροσθέτως και την υγεία του, δηλαδή τη ζωή του την ίδια για να είναι… ανταγωνιστικός! (παρά ταύτα αισθάνομαι, πως συχνά σε επαγγελματικές συσκέψεις πλεονεκτώ, καθώς μπορώ να κατεβάζω και να καταθέτω απόψεις και επιχειρήματα, χωρίς να χρειαστεί να εξαρτώμαι από το να… ανάψω τσιγάρο οπως οι υπόλοιποι ή να έχω μπροστά μουν τον καφέ να αντλώ δύναμη κι αυτοπεοποίθηση, οποίος φετιχισμός…)!
Βέβαια, σκέπτομσαι ότι «χάνω» στο θέμα «smirting» (εκ του smoking και εκ του flirting) δηλαδή όπως θα το λέγαμε στα ελληνικά, στο… «τσιγαροκαμάκι» (η εφημερίδα «Τα Νέα» είχαν ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα στο φύλλο του σαββάτου 19/4,σελ. 62 για το θέμα αυτό). Αλλά να μην τα θέλουμε και όλα δικά μας…
Υ.Γ. τελικά, μέσα στο μυαλό μας είναι όλα, δεν είναι καθόλου δύσκολο να ακολουθήσει κάποιος τον υγιενό δρόμο αν κλείσει τα αυτιά του στο «παραμύθι» περί της δήθεν της δυσκολίας του εγχειρήματος που είναι ίσως και ο πιο ανασταλτικός παράγων.
There’s also free techniques and basics that sites offer so as possible learn how to
play these online-games.