Το ζήτημα των βιοκαυσίμων μπήκε -όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε- στην ατζέντα του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ που διεξάγεται αυτές τις ημέρες στο Νταβός των ελβετικών Άλπεων.
Για το θέμα αυτό, οι σύνεδροι είχαν να παρουσιάσουν στην παγκόσμια κοινή γνώμη (υπό μορφή «τυπικού» διλήμματος και με την επιλογή της μίας λύσης να έχει ήδη αποφασισθεί) «ένα ευχάριστο και ένα δυσάρεστο νέο»: Το «ευχάριστο» είναι πως εμφανίστηκαν αισιόδοξοι ως προς το ότι η τιμή του πετρελαίου μπορεί να πέσει ακόμη και στο μισό την επόμενη πενταετία. Το «δυσάρεστο», είναι πως φαίνεται να αποφάσισαν ότι είναι ώρα να αρχίσουν να προϊδεάζουν την παγκόσμια κοινή γνώμη για το κυριότερο (αναπόφευκτο όπως διαφαίνεται τουλάχιστον σήμερα) «αντίτιμο» αυτής της εξέλιξης, το οποίο θα είναι η αύξηση στην τιμή των τροφίμων.
Οι «επαΐοντες» περί το θέμα που μίλησαν χθες στο World Economic Forum αναφέρθηκαν στα βιοκαύσιμα ως μία καλή επένδυση λόγω του ακριβού πετρελαίου και πρόσθεσαν πως τα βιοκαύσιμα που παράγονται από φυτά και λύματα, θα αποδειχτεί πως αποτελούν μια αποτελεσματική και φτηνή ύλη για πετρέλαιο σε πολλές περιοχές τα επόμενα πέντε έτη.
Ο Vinod Khosa -ιδρυτής της εταιρείας Khosla Ventures- προέβλεψε πως όσο το αργό πετρέλαιο πωλείται σε τιμές που τείνουν προς τα 100 δολάρια το βαρέλι, τόσο η ζήτηση για φτηνότερα βιοκαύσιμα θα είναι μεγάλη, οπότε και η τεχνολογία στον κλάδο αυτό θα βελτιωθεί. Όπως σημείωσε, κατά τη διάρκεια των εργασιών του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ του Νταβός, «είναι ξεκάθαρο για μένα πως μέσα στα επόμενα χρόνια – τρία χρόνια θα έλεγα, σίγουρα λιγότερο από πέντε – θα αποδειχτεί ότι τα βιοκαύσιμα είναι επαρκή όσο και το πετρέλαιο». Σύμφωνα με τον Vinod Kosha, η τιμή του πετρελαίου θα πρέπει να υποχωρήσει σε επίπεδα χαμηλότερα των 50 δολαρίων το βαρέλι, για να είναι ανταγωνιστική σε τρία ή τέσσερα έτη. Στη συνέχεια επισήμανε πως «αν είχα να κοιτάξω μπροστά 10 ή 15 έτη, υποθέτω ότι η τιμή θα ήταν τα 35 δολάρια».
Από την πλευρά του, ο Rahul Ιyer (αντιπρόεδρος της εταιρείας Primafuel, που δραστηριοποιείται στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας) ανέφερε ότι η διατήρηση των τιμών του πετρελαίου σε υψηλά επίπεδα θα σημάνει ότι «οτιδήποτε μπορεί να γίνει ενέργεια, θα γίνει ενέργεια».
Είναι προφανές πως οι σύνεδροι στο Νταβός βλέπουν μεν τα βιοκαύσιμα ως έναν τρόπο να σταματήσει η εξάρτηση από το πετρέλαιο ως καύσιμο και έτσι να μειωθούν οι εκπομπές αερίων που προκαλούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Ωστόσο, δεν έχει παρουσιαστεί ακόμη από τους οπαδούς αυτής της θέσης μιας αξιόπιστη πρόταση ώστε η παραγωγή βιοκαυσίμων να μην αυξάνει τις τιμές των τροφίμων (εξαιτίας των εκτάσεων που χρησιμοποιούνται για τα βιοκαύσιμα) και να μην πλήττουν το περιβάλλον κατά τη διάρκεια της παραγωγής τους.
Πρόσφατα, ο «πράσινος καπιταλιστής» και συνιδρυτής της «Sun Microsystems» Vinod Khosa είχε διατυπώσει την εκτίμησή του ότι το 100% του πετρελαίου θα έχει αντικατασταθεί τα επόμενα 25 χρόνια. Ο Khosa είναι υποστηρικτής της ενέργειας από αιθανόλη και τοποθετεί το 50% των κεφαλαίων του σε «πράσινες επενδύσεις», ενώ προβλέπει πως η αιθανόλη θα παράγεται κάποτε με κόστος μικρότερο του ενός δολαρίου το γαλόνι.
Than Pan 
Και όμως Ζαλμοξή το δείλιμα ειναι ολίγον τι πλαστό.
Η καλύτερη αιθανόλη αυτή τη στιγμή παράγεται απο ζαχαροκάλαμό, δηλαδή ζάχαρη. Η Βραζιλία είναι η χώρα που το παράγει.
Μπορούμε να συμφωνήσουμε οτι η ζάχαρη δεν είναι το πιό αναγκαίο συστατικό στην διατροφή μας.
Όμως οι Αμερικάνοι επιμένουν να παράγουν αιθανόλη απο καλαμπόκι το οποίο χρησιμοποιειται εκτενώς και στην διατροφή των ανθρώπων και στην διατροφή των ζώων.
Και ο λόγος για τον οποίο επιμένουν είναι απο αυτές τις εκκεντρικότητες που έχει ο καθε λαός τελικα.
Οι πρώτες προκριμάτικές γίνονται στην πολιτεία που έχει τις μεγαλύτερες καλαμποκαλλιέργειες (Αιοβα). Οι σκανδαλώδεις επιδοτήσεις εχουν ισχυροποιησει ενα αγροτικόεπιχειρηματικό κατεστημένο που προστατέυει τα συμφεροντά του σε βάρος όλων των υπόλοιπών.
Σε ενα παλαιό αφιέρωμα του Economist είχε αναφερθεί οτι γίνονται τα πρώτα βήματα για την παραγωγή αιθανόλης απο δεντρα. Αυτο αν ωριμάσει, ίσως αποτελέσει μεγάλο βήμα και για την προστασία και αναπτυξή των δασών (εταιρείες θα ‘καλλιεργούν δάση’ για την παραγωγή ενέργειας) καί θα αφήσει τις καλλιέργειες τροφίμων εκτός αυτής της κούρσας παραγωγής ενέργειας.
Δυστυχώς όμως κατι τέτοιο δεν είναι τώρα κοντά.
Παντως ενα απο τα καλά ειναι οτι οι αγρότες θα έχουν μια επιπλέον πηγή εισοδήματος και επιλογής.
Οι τιμές των τρόφιμων στις ανεπτυγμένες οικονομίες ήταν χαμηλά τα τελευταια χρόνια, καποτε θα ανέβαιναν.
Σε ότι αφορά το πετρελαιο, όσο είναι στα χέρια κυβερνήσεων και απολυταρχικών καθεστώτων, η τιμή θα είναι υψιλή.
Εμένα δεν με ενοχλεί. Δεν είναι μόνο οτι δεν έχω αυτοκίνητο, αλλα όσο πιο ακριβό είναι το πετρέλαιο, τόσο πιό ανταγωνιστικές θα είναι οι εναλλακτικές πηγές ενέργειας.
Οτιδήποτε δεν μολύνει τον πλανήτη είναι ευπρόσδεκτο, ακόμα και οι φυτικές καλλιέργειές.
ΥΓ Παντώς με τον ρυθμο που γράφεις Ζαλμοξή και με τα πολύ ενδιαφέροντα θέματα που θίγεις, πρέπει οπωσδήποτε να βάλεις το ‘latest post’ widget . Ειναι πολύ δύσκολο να παρακολουθήσεις συζητήσεις αλλιώς.
Nα συμφωνήσω αρχικά με το υστερόγραφο του φιλελεύθερου.Γράφεις σαν μυδράλιο.
Στο θέμα μας.Το θέμα με τα βιοκαύσιμα είναι ότι είναι πολύ sexy ως τεχνολογία, αλλά δεν έχει δοκιμαστεί επί της ουσίας ωστε να χτυπήσει το πετρέλαιο στο θέμα της κίνησης σε τέτοιες μαζικές ποσότητες.Ακόμη κρατάω το πισωγύρισμα της Ε.Ε περί βιοκαυσίμων καθώς η όλη διαδικασία παραγωγής τους είναι ενεργοβόρα, συνεισφέρει σε ρύπους του θερμοκηπίου και οδηγεί σε μονοκαλλιέργειες τεράστιων εκτάσεων.
Από την άλλη και η πίεση της τιμής του πετρελαίου θα πιέσει λίγο τα πράγματα ώστε να επιταχυνθεί η έρευνα στον τομέα αυτό (κοινώς ζοριστούν τα εργαστήρια) ή θα λειτουργήσει ως καταλύτης να τα κάνουμε χειρότερα στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με βιαστικές δουλειές.
Μιας και ανέφερες την βιοαιθανόλη, ένας έλληνας που έχει ασχοληθεί πάρα πολύ με το θέμα είναι και ο Gregory Stephanopoulos του MIT.
@ FILELEYTHEROS_154,
Συμφωνώ απολύτως ότι είναι προτιμότερη η παραγωγή αιθανόλης από ζαχαροκάλαμο και ότι από καλαμπόκι είναι σκανδαλώδης και δεν ξέρω κατά πόσο είναι μόνο οι ΗΠΑ «στο κόλπο» της κερδοσκοπίας με την τιμή του συγκεκριμένου προϊόντος ή συμμετέχουν και ο Καναδάς με την Αυστραλία και την Αργεντινή. Έχω ξαναγράψει για τη απαράδεκτη πολιτική των επιδοτήσεων, όπως αναφέρεις για την Αϊόβα είτε από την Ουάσιγκτων είτε από τις Βρυξέλλες. Στην προκειμένη περίπτωση, ζημιωμένοι βγαίνουν οι παραγωγοί της Βόρειας Αφρικής (όπου και εκεί πατήσει πόδι η Μονσάντο και παράγεται γενετικά τροποποιημένο καλαμπόκι…) όπως συμβαίνει άλλωστε και με το βαμβάκι. Τί σόι «νόμος των αγορών» είναι αυτός;
Για το ακριβό πετρέλαιο θα συμφωνήσω ότι ουδέν κανόν αμιγές καλού, ίσως θα μπορούσε υπό κάποιες συνθήκες να περιοριστεί η κατανάλωση πετρελαίου, όμως δεν είμαι και τόσο βέβαιος: οι κλιματικές συνθήκες (λ.χ. οι ψυχροί χειμώνες σε ΗΠΑ και Β. Ευρώπη) και το life style (π.χ. όνειρο του Ελληνα είναι η απόκτηση καγιέν και χάμερ) εντείνουν την ανελαστικότητα της ζήτησης ως προς τις διακυμάνσεις των τιμών.
Στη διαμόρφωση των τιμών του πετρελαίου και των τροφίμων, σταδιακά θα διαδραματίζουν ρόλο μαζί με τις κυβερνήσεις (διεφθαρμένες και μη) και τα funds, με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει…
@ BioLogos
καλησπέρα!
Πράγματι, είναι sexy γενικότερα το κεφάλαιο «εναλλακτική ενέργεια». Για παράδειγμα:
Foreign Affairs, τεύχος Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 2007: Μετά τη σελίδα 66, στο «sponsored section» του περιοδικού, ολοσέλιδη ιλουστρασιόν καταχώρηση με τίτλο: «Energy, The Source of Develοpment». Ποιός είναι ο διαφημιζόμενος; Η κυβέρνηση της Μαυριτανίας! Φωτό με γεννήτριες μέσα στη θάλασσα (με λεζάντα «More than 700km of the windiest coastlines th the world»)! και μέσα στη άμμο της ερήμου («Plenty of Space and Sun»). Διερωτώμαι, αν τα μαυριτάνικα «700 km» είναι για διαφήμιση σε ένα τέτοιο περιοδικό τότε το ελληνικό «coastline», τί είναι;
Είναι όντως απαραίτητη η μονοκαλλιέργεια ή μπορεί να υπάρχει ολόκληρη η γκάμα των προϊόντων που μπορούν να παράξουν αιθανόλη;
Σωστή η επισήμανση για το «πισωγύρισμα» της Ε.Ε. όμως εδώ και λίγες εβδομάδες επανέρχεται το θέμα και ακόμη περισσότερο περιμένω να δω τί θα επακολουθήσει μετά το άνοιγμα της ατζέντας στο παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός, το οποίο αν δεν κάνω λάθως λήγει ουσιαστικά σήμερα, τυπικά δε αύριο. Ίσως συμβεί αυτό που έγραψες, ότι θα επιταχυνθεί δηλαδή η έρευνα, καθώς αυτό ήταν ένα από τα ζητούμενα (γενικά για την έρευνα) στο εφετινό συνέδριο.
Ευχαριστώ για το tip περί Stephanopoulos.
Περί βιοκαυσίμων (βιοαιθανόλης) και καλλιεργειών.
Έχει ένα ενδιαφέρον.
Και κάτι που ξέχασα.Στο Γιουνανιστάν η ακτογραμμή χρησιμεύει για μπουζουκομάγαζα και ξενοδοχειακές μονάδες με «ιδιωτικές» παραλίες.Μην ξεχνιόμαστε.
Πραγματικά ενδιαφέρον το λινκ που έβαλες Βιολόγε. Νομίζω μάλιστα, πως «όλα τα λεφτά» του άρθρου στο time είναι το εξής απόσπασμα:
«…Corn — the main source of ethanol in the U.S. — isn’t a very rich source of energy, and it’s difficult to understand how a world that still has nearly a billion hungry people could dedicate a sizable chunk of its corn harvest to fuel. The 4.86 billion gallons of corn ethanol produced by the U.S. in 2006 has already had a measurable impact on grain prices, which are hovering at world highs…»!
Ζάλμοξής: Είναι όντως απαραίτητη η μονοκαλλιέργεια ή μπορεί να υπάρχει ολόκληρη η γκάμα των προϊόντων που μπορούν να παράξουν αιθανόλη;
Φ_154: Ζαλμοξή απ’οσο ξέρω υπάρχει μεγάλη γκάμα καλλιεργειών που μπορούν να παραγουν αιθανόλη, αλλα όχι με την ίδια αποτελεσματικότητα και ούτε με τον ίδιό βαθμό προστασίας του περιβάλλοντος ή εκλυσης διοξειδίου του ανθρακα.
Ζαλμοξής: Τί σόι “νόμος των αγορών” είναι αυτός;
Φ_154: Δεν είναι νόμος των αγορών, είναι προστατευτισμός πολιτικών που δεν θέλουν να χαλάσουν την ζαχαρενια καποιών μεγάλων αγροτοβιομηχανιών.
Δεν υπάρχει υποψήφιος πρόεδρος της Αμερικής που θα πάει στην Αιοβα για να ξεκινήσει σοβαρά την προεκλογική του εκστρατεία, και δεν θα χαιδεψει τα αυτιά των καλαμποκοπαραγωγών.
Παντώς σε ότι αφορα τα βιοκαυσιμα, νομίζω οτι η Βραζιλία έχει ήδη υποδομή και δικτυο διανομής και τροποποιημένα αυτοκίνητα για την χρήση αιθανόλης.
Δηλαδή μπορεί να βοηθήσει.
Βέβαια το πρόβλημα που μπορεί να παρουσιαστεί είναι οι αγρότες να αλλαξουν τις καλλιεργειές τους σε ζαχαροκάλαμο και να περιορίσουν άλλες καλλιέργειες αρα και παλι να αυξηθούν οι τιμές των τροφίμων.
Τα βιοκαυσιμα μπορούν να βοηθήσουν αλλα δεν θα λύσουν το πρόβλημα.
Τα υβριδιακά είναι ίσως καλύτερη πρόταση αν η μπαταρία φορτίζεται απο ανανεώσιμες.
Το υδρογόνο ειναι ακόμα στα πρώτα του βήματα και δεν βλεπω φώς στην επόμενη δεκαετία για μαζική παραγωγή.
Η αιθανόλη απο τα δεντρα είναι και αυτή μια καλή ιδέα αλλα και παλι η τεχνολογία ειναι στα πολύ πρώτα της βήματα.
Τελικά ειναι πολύ πιθανό η πιό αποτελεσματική πρόοδος να είναι οι μικροβελτιώσεις στα ήδη υπάρχοντα καυσιμα (αμόλυβδη βενζίνη, καλύτερες μηχανές κτλ)
Φιλελεύθερε,
Δύο παράγοντες ενδέχεται να συντελέσουν τις επόμενες δεκαετίες στη στενότερη οικονομική σύνδεση της Ε.Ε. προς τα νότια (Μαγκρέμπ) και προς τα ανατολικά (Τουρκία):
1. Οι κλιματικές αλλαγές, καθώς με βάση την περιβόητη έκθεση για το κλίμα που παρέλαβε το 2003 ο Bush υπάρχει κίνδυνος να επέλθει σε λιγότερο από 2 δεκαετίες σιβηροποίηση της σκανδιναβίας, με μεγάλη πτώση της μέσης θερμοκρασίας στην Ανατολική Ευρώπη. Έτσι, θα αποδειχθεί δώρο άδωρο μακροπρόθεσμα ένας από τους κυριότερους λόγους που οδήγησαν στη μεγάλη διέυρυνση της Ε.Ε. τα τελευταία χρόνια και ο οποίος ήταν η αγροτική παραγωγή των νέων μελών.
2. Οι καλλιέργειες στη Βόρεια Αφρική και οι δημογραφικοί ρυθμοί οι οποίοι σε Τουρκία και Μαγκρέμπ θα συντηρήσουν έναν επαρκή αριθμό αγροτιάς που στην Ε.Ε. συρρικνώνεται σταθερά.
Εάν οι ΗΠΑ «κέρδισαν» μόνες ή με συνεργασία τις χώρες πετρελαίου «ειρηνικά» ή με «όπλα» (Σαουντ, Σάχης, Ιράκ, Νιγηρία, κ.λπ.) η Ευρώπη έχει την ευκαιρία να επεκτείνει τον οικονομικό ζωτικό χώρο της σε εδάφη ικανά να τροφοδοτήσουν τη ζήτηση για βιοκαύσιμα. Ραμπάτ, Τύνιδα και Άγκυρα θα είναι για την Ε.Ε. ό,τι σήμερα το Ριάντ για τις ΗΠΑ…
Η Αφρική (αυτό ισχύει και για την υποσαχάρια) θα μπορέσει επιτέλους να μπει και αυτή στον παγκόσμιο οικονομικό χάρτη με «όπλο» την ενέργεια.