«Οσο περισσότερο κάνω επανάσταση, τόσο περισσότερο θέλω να κάνω έρωτα»
Το παραπάνω σύνθημα ήταν ένα από αυτά που «έγραψαν ιστορία» τον Μάη του ’68. Εκτός όμως από μαρξισμός, ο γαλλικός Μάης ήταν και φεμινισμός και σεξουαλική επανάσταση και – στη γενίκευσή του (κατάληψη πανεπιστημίου Κολούμπια, Πράγα, κινητοποιήσεις αφροαμερικανών, κ.λπ.) – αμφισβήτηση ριζωμένων αξιών και αντιλήψεων.
Μια από τις ανατροπές που έφερε το ρεύμα του ’68 (και ενώ ήδη άρχισαν να δίνουν και να παίρνουν τα σχετικά αφιερώματα για την επέτειο των 40 χρόνων) αφορούσε και την οικογένεια. Σήμερα λοιπό, ήλθε μια είδηση από τη Γαλλία, η οποία πριν μερικά χρόνια θα φαινόταν αδιανόητη:
Τα παιδιά που γεννήθηκαν εκτός γάμου υπερέβησαν αυτά που γεννήθηκαν από παντρεμένα ζευγάρια στη Γαλλία, για πρώτη φορά το 2007, ανακοίνωσε σήμερα η κυβερνητική στατιστική υπηρεσία INSEE.
Από τις 816.500 γεννήσεις που καταγράφηκαν το 2007 στη Γαλλία (το 2006 ήταν 830.900) ποσοστό 50,5% αφορούσαν ανύπανδρα ζευγάρια. Το 2006 το ποσοστό αυτό ήταν 48,4% και το 1965 μόλις 5,9%, ανακοίνωσε η INSEE.
Η αναλογία αυτή είναι «η λογική κατάληξη μιας μεγάλης ήπιας επανάστασης», σχολιάζει μια κοινωνιολόγος, η Ιρέν Τερί, στην εφημερίδα «Λε Παριζιάν». «Σταδιακά το παιδί, και όχι ο γάμος, έγινε ο παράγοντας που δημιουργεί την οικογένεια». Η μέση ηλικία της μητρότητας συνεχίζει να αυξάνεται και πλησιάζει σταδιακά τα 30 χρόνια. Το 2007 ήταν τα 29,8 χρόνια.
Κατηγορίες:ΓΑΛΛΙΑ
Than Pan 
Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν οι Γάλλοι.
Καλησπέρα!
Φυσικά, το κατεστημένο της Γαλλίας περί άλλων τυρβάζει, όπως π.χ. το να λοιδωρεί (μετά θάνατον) τον μεγάλο Ζαν Πωλ Σαρτρ και την τίγρισσα σύντροφό του Σιμόν ντε Μπωβουάρ επειδή αποφάσισαν κάποτε να μείνουν σε μία κατάσταση ελεύθερης σχέσης ανάμεσά τους χωρίς αποκλειστικές δεσμεύσεις, χωρίς να αποκλείουν άλλες περιστασιακές σχέσεις. Παρά το ανορθόδοξο στυλ αυτής της μακροχρόνιας σχέσης τους, η σχέση διάρκεσε μία ολόκληρη ζωή και ποτέ δεν διαλύθηκε, ενώ τα δημιουργικά της αποτελέσματα φάνηκαν και στο έργο των δύο αυτών δημιουργών. (Κι εγώ επίσης διατηρώ μία σχέση περίπου παρόμοια, εδώ και πολλά χρόνια, που κανείς δεν μπορεί να την κατανοήσει στην Ελλάδα των ζηλιάρηδων εραστών). Παρόμοιο πρόβλημα έχουν και πολλοί Γάλλοι, όπως φαίνεται, που καταλογίζουν στο Σαρτ και στη Μπωβουάρ ανηθικότητα (πλην μειοψηφίας που διαφώνησε). Αλλά ο τεράστιος αριθμός των εξώγαμων παιδιών δείχνει ότι η θεωρία απέχει πολύ από την πρακτική.
Omadeon, χαίρομαι όταν ανατρέπονται οι παραδοσιακές αξίες, έτσι, για να κινείται η ιστορία. Παράδοση ίσον γηρατειά και αρτηριοσκλήρωση. Επανάσταση ίσον νιότη και ζωή. Ως παρατηρητής, στη μάχη μεταξύ ζωής και γήρανσης, προτιμώ να κερδίζει η πρώτη, γνωρίζοντας παράλληλα όμως, πως κάθε επανάσταση γίνεται και αυτή κάποια στιγμή, κατεστημένο. Το ίδιο θα συμβεί και με την οικογένεια. Όταν ο κόσμος δεν θα αντέχει αλλο το παιχνίδι όπως πάει, θα ξαναγυρίει στην οικογένεια, όμως κουβαλώντας και την εμπειρία της αμφισβήτησης. Εδώ θα είμαστε τότε και θα τα κουβεντιάζουμε…
Εγώ προβληματίζομαι μόνο για την ψυχική υγεία των παιδιών. Εντάξει ελεύθερη σχέση, αλλά τι παιδιά προκύπτουν από αυτήν; Όχι ότι θαυμάζω την ελληνική παραδοσιακή οικογένεια, το αντίθετο μάλιστα… παράγει παιδιά συνήθως με κακή νοοτροπία.
Δημήτρη, υπάρχει μια αρχή στις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές/επιχειρηματικές πρακτικές, βάσει της οποίας ο leader εκτίθεται στους κινδύνους που συνεπάγεται μια καινοτομία/πρωτοπορία, κ.λπ., αλλά διαμορφώνει και τους «γενικούς κανόνες του παιχιδιού» (οι «ειδικοί» κανόνες που είναι και το ζητούμενο καθορίζονται από τους επιτήδειους, τους κατέχοντες, κ.λπ. που ενώ δεν αναλαμβάνουν το ρίσκο του πρωτοπόρου κατορθώνουν να καθοδηγούν τον κυρίως κορμό που ακολουθεί χρονικά τους leaders – αλλά και προηγείται των ουραγών) κάτι που συνιστά και το μεγαλύτερο όφελος που προσπορίζεται. Έτσι, έχει ενδιαφέρον να δει κάποιος πώς ξεκινά ένα φαινόμενο και πώς καταλήγει στην πορεία. Οι «πρώτοι» παίρνουν το μεγάλο ρίσκο (π.χ. την ψυχική υγεία των παιδιών στην οποία ανφέρεσαι) οι αμέσως επόμενοι καρπώνονται τον τίτλο του «πρωτοπόρου» κατά την στρεβλή «life-style» έννοιά του και κάποια στιγμή το πράγμα γενικεύεται ωστότου δημισουργηθί ε΄να φαινόμενο σημαντικής μειονοτικής συμπεριφοράς ή και κανόνων πλειονότητας. Έχδι ενδιαφέρον να δούμε πού θα πάει το πράγμα…