Μετά από πολλά «δυσάρεστα νέα» (αποτέλεσμα δημοψηφίσματος για συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, άκαρπες απόπειρες απελευθέρωσης ομήρων από FARC, ανασχηματισμός, αναδίπλωση σε θέματα εσωτερικής πολιτικής, κ.λπ.) επιτέλους και μια «καλή είδηση» για τον Hugo Chávez: Οι FARC – Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia (Ένοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας) άφησαν εν τέλει ελεύθερους τους ομήρους Clara Rojas και Consuelo González. Απόψε το βράδυ, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας ανακοίνωσε ότι οι δύο όμηροι αφέθηκαν ελεύθεροι, κάτι που επιβεβαίωσε αμέσως και η εκπρόσωπος του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού (CICR) στην Κολομβία, Μπάρμπαρα Χίντερμαν.
Η οικογένεια της Ινγκρίντ Μπετανκούρ η οποία μπαίνει στον 6ο χρόνο ομηρίας από τους απαγωγείς της (FARC) εξέφρασε την ικανοποίησή της, επειδή οι «Επαναστατικές δυνάμεις της Κολομβίας» άφησαν ελεύθερες δύο γυναίκες ομήρους, εκφράζοντας την ελπίδα της, ότι με τις δύο απελευθερώσεις «ανοίγει ο δρόμος» και για την απελευθέρωση της ίδιας της Ινγκρίντ Μπετανκούρ, η οποία έχει και γαλλική και κολομβιανή υπηκοότητα. Για το λόγο αυτό άλλωστε, ο Γάλλος πρόεδρος Νικολά Σαρκοζί δήλωσε πως η Γαλλία «είναι βαθύτατα ικανοποιημένη» από τη σημερινή απελευθέρωση των δύο ομήρων που κρατούσαν οι κολομβιανοί αντάρτες του FARC και υποσχέθηκε να διπλασιάσει τις προσπάθειές της για να επιτύχει και την απελευθέρωση της Ιγκρίντ Μπετανκούρ. Ο Νικολά Σαρκοζί ευχαρίστησε τον Ούγκο Τσάβες, αφού με δική του πρωτοβουλία που ξεκίνησε πριν λίγους μήνες και παρά τα συχνά προσκόμματα (για πολιτικό όφελος) του κολομβιανού προέδρου Αλβάρο Ουρίμπε, άφησαν ελεύθερους τους ομήρους οι FARC.
Στο μεταξύ, η Ελβετία ήδη ευχαρίστησε τον πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες, καθώς και η χώρα αυτή είχε προχωρήσει σε ανάλογες ενέργειες.
Κατηγορίες:FARC, ΚΟΣΜΟΣ, ΜΠΕΤΑΝΚΟΥΡ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΤΣΑΒΕΣ
Than Pan 
Την χρειαζόταν και μία νίκη γοήτρου ο Τσάβεζ, μετα την πολιτική ήττα στο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα 🙂
Σοβαρά τώρα, πρέπει να του αποδώσουμε τα ευσημα του comantante αφού βοηθησε δύο ανθρώπους να ενωθούν με τις οικογένειές τους.
Ας ελπίσουμε οτι θα πείσει τους αντάρτες να τους απελευθερώσουν όλους τους ομήρους, διοτί η τακτική τους αυτή και δεν δουλέυει και ανθρωπιστικά ειναι απαράδεκτη.
«…Ας ελπίσουμε οτι θα πείσει τους αντάρτες να τους απελευθερώσουν όλους τους ομήρους…».
Από το περασμένο καλοκαίρι έχουν στηθεί, για πρώτη φορά εδώ και δεκαετίες, κάποιες, υποτυπώδεις έστω, γέφυρες μεταξύ FARC και κυβέρνησης (π.χ. η πρόσφατη απελευθέρωση ανταρτών από τις κολομβιανές φυλακές). Ίσως μέσα στο 2008 έχουμε και άλλες εξελίξεις στο θέμα αυτό. Προς το παρόν, Γαλλία μαζί με Ε.Ε. και Τσάβες έχουν στην ατζέντα την απελευθέρωση της Ινγκρίντ Μπετανκούρ. Ωστόσο, πολλά θα εξαρτηθούν και από τις απαγωγές που πραγματοποιούνται και από την «άλλη πλευρά» οι οποίες αφενός αποσιωπούνται από τα μεγάλα (τα επονομαζόμενα και «έγκυρα») διεθνή ΜΜΕ και αφετέρου είναι και πολύ περισσότερες ενώ ανμη τι άλλο, θυμίζουν σε πολλά το περιβόητο «Σχέδιο Κόνδορ» άλλων εποχών…
«…Την χρειαζόταν και μία νίκη γοήτρου ο Τσάβεζ, μετα την πολιτική ήττα στο δημοψήφισμα για το Σύνταγμα…»
Απ΄ ό,τι φαίνεται, όχι μόνο την χρειαζόταν, αλλά του ενίσχυσε το ηθικό και με το παραπάν… Ο Ούγκο Τσάβες ανακοίνωσε χθς το βράδυ (ξημερώματα Σαββάτου στην Ελλάδα) την πρόθεσή του να εξασφαλίσει τη δυνατότητα νέας επανεκλογής του στην προεδρία, ανακοινώνοντάς την πρόθεσή του να προκηρύξει νέο, ανακλητικό δημοψήφισμα, το 2010.
«Καθώς έχω την εξουσία να συγκαλώ δημοψήφισμα (το λεγόμενο ανακλητικό) εάν η αντιπολίτευση δεν το κάνει, θα το κάνω ο ίδιος. Θα πρόκειται για ένα δημοψήφισμα με δύο ερωτήματα: Είστε σύμφωνοι να συνεχίσει ο Ούγκο Τσάβες να είναι πρόεδρος; Αν ναι, είστε σύμφωνοι να εισαχθεί μια μικρή τροποποίηση στο σύνταγμα, προκειμένου να επιτραπεί η απεριόριστη επανεκλογή» εξήγησε ο Τσάβες.
Σημειωτέον ότι το Σύνταγμα του 1999 προβλέπει την άμεση επανεκλογή του προέδρου μόνο μία φορά κι ότι η προεδρική θητεία είναι εξαετής. Τον Αύγουστο του 2004, ο Τσάβες, ο οποίος υποβλήθηκε σε ανακλητικό δημοψήφισμα μετά από αίτημα της δεξιάς αντιπολίτευσης, είχε κερδίσει την ψηφοφορία με ποσοστό 59% (5,8 εκατ. ψήφοι). Το Σεπτέμβριο του 2006 επανεξελέγη θριαμβευτικά για έξι χρόνια (2007-2013) στην προεδρία της Βενεζουέλας με ποσοστό 63% (7,3 εκατ. ψήφοι). Ωστόσο, το Δεκέμβριο του 2007 έχασε, με ποσοστό 50,7% των ψήφων κατά, στο δημοψήφισμα για την τροποποίηση του συντάγματος που, μεταξύ άλλων, θα του επέτρεπε να ανανεώνει απεριόριστα την προεδρική εντολή. Το κείμενο εκείνο φαόνεται να απορρίφθηκε κυρίως λόγως της πρόθεσης του Τσάβες να τονίσει το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της «μπολιβαριανής επανάστασής» του. Αυτή ήταν και η πρώτη εκλογική του ήττα σε οκτώ χρόνια εξουσίας.
Εν τω μεταξύ, όπως μετέδωσε το BBC, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας απηύθυνε και έκκληση προς την αμερικανική και τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ζητώντας τους να πάψουν να αντιμετωπίζουν τις κολομβιανές αριστερές επαναστατικές ομάδες ως τρομοκράτες. Μεταξύ άλλων, ο Τσάβες υποστήριξε ότι οι Κολομβιανοί αντάρτες του FARC και του ELN ήταν στρατοί με ένα πολιτικό σχέδιο και ως τέτοιοι θα πρέπει να αναγνωριστούν. Όπως ήταν αναμενόμενο, ο πρώτος που αντέδρασε σ ήταν ο ομόλογός του της Κολομβίας, Αλβάρο Ουρίμπε ο οποίος απέρριψε το σκεπτικό του Τσάβες.
Και αυτό ειναι σωστό τώρα Ζαλμοξή; Τελικά ειναι η μπολιβαριανή επαναστασή ή το πνευματικό παιδί του Τσάβεζ; Δεν υπάρχει καποιός άλλος να συνεχισει το εργό του Τσάβεζ, αλλα με την φρεσκάδα και την εγκυρότητα που θα δώσει το γεγονός οτι τα πρόσωπα αλλαζουν αλλα η κατευθυνσή μένει;
Εκει εχει χάσει ενα μεγάλο παιχνίδι η λεγόμενη Αριστερά σε παγκόσμιο επίπεδο.
Παρα την φαινομενική προσκόληση σε ιδεολογια και πολιτικές ιδέες τελικά προσκολούνται περισσότερο σε πρόσωπα.
Προσφατο αρθρο-αφιερωμα του Economist εκανε εκτενή αναφορά στα προβλήματα του καθεστωτός,τα οποία συνεβαλάν στην ήττα στο δημοψήφισμα, οταν μπορέσω να το ανεβάσω.
Φιλελεύθερε, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι -ΓΕΝΙΚΑ- τα ίδια και τα ίδια πρόσωπα στην εξουσία είναι κατάντια για τους λαούς που τα ανέχονται. Όπως κατάντια είναι να τους κυβερνούν για δεκαετίες ολόκληρες οι ίδιες οικογένεις και τζάκια (όπως στην Ελλάδα καλή ώρα…). Όπως οι Μπούτο και οι Γκάντι κυβερνούν την Ινδία και το Πακιστάν για 60 χρόνια, έτσι και οι οι Καραμανλήδες και οι Παπανδρέου κυβερνούν άλλα τόσα. Αλλά και στις «προηγμένες δημοκρατίες» των ΗΠΑ, αν η Χίλαρυ εκλεγεί πρόεδρος και πάρει και 2η 4ετία, τότε 2 οικογένειες θα έχουν κυβερνήσει τη χώρα αυτή επί… 28 συναπτά χρόνια!
Κάστρο, Μπους, Μπούτο, Γκάντι, Καραμανλήδες, Κλίντον, Καντάφι, Παπανδρέου, όλοι αυτοί με τα τζάκια, την εξ αίματος διαδοχή ή την προσωπολατρεία που καλλιεργούν και που κουβαλάνε είναι κατάντημα για τους λαούς, κατάντημα για τον πολίτη του πλανήτη γη του 21ου αιώνα, 3 αιώνες μάλιστα μετά τη γαλλική επανάσταση.
Το θέμα είναι όμως ποιοί από αυτούς είναι λιγότερο κατάντημα. Καια υτό δεν είναι απόλυτο να διατυπωθεί, αλλά σχετικό. ¨Αλλα κριτήρια ισχύουν για τον χορτεασμένο «ευρωπαίο» Έλληνα και άλλα για τον εξαθλιωμένο λατινοαμερικάνο της «Χ» μπανανίας. Δεν είναι το ίδιο προφανώς… Έχοντας πάντως επισκεφθεί 2 φορές τη Βενεζουέλα, διαπίστωσα πως ο Τσάβες έχει κάνει τεράστιο έργο σε μία χώρα όπου πριν από αυτον δεν υπήρχε ούτε καν γιατρός έξω από τα όρια του Καράκας και των μεγαλουπόλεων. Στη Βενεζουέλα υπάρχει μάλιστα και ένας τοπικός, σύγχρονος άγιος, ο Σαν Γκρεγκόριο (τον έχουν «υιοθετησει» και γειτονικές χώρες, από Εκουαντόρ και Κολομβία μέχρι Κεντρική Αμερική). Παριστάνεται σε κάποια αγάλματα με άσπρη ιατρική μπλούζα, με μια ιατρική τσάντα και ακουστικά περασμένα στο λαιμό. Γιατί; επειδή έκανε μήπως θαύματα; Ή μήπως ήταν ο μόνος γιατρός που είχε πάει στην επαρχία τους τελευατίους αιώνες;
Γιατι πάλι οι δημοκράτες πριν τον Τσάβες δεν σκέφτηκαν ούτε καν να αποξηρανουν τα έλη στις παραγκουπόλεις να μην πεθαίνει ο κόσμος τσάμπα ενώ ο Τσάβες όχι μόνο έφτιαξε πολυκατοικίες στη θέση τους, αλλά μοίρασε δελτία αγορών στα συνεταιριστικά σούπερ μάρκετς για ένα λαό που πέθαινε κυριολεκτικά της πείνας;
Πολλοί χλεύαζαν, κυρίως οι Αγγλοσάξωνες, τον Περόν για τους ίδιους λόγους (λαϊκιστής. κ.λπ.). Και όμως, στις προηγούμενες προεδρικές εκλογές, πριν τον τελικό γύρο, 3 υποψήφιοι δήλωναν περονιστές! Τυχαίο άραγε;
Όταν οι Έλληνες με το ευρώ, με την ΟΝΕ, με τους «νεωτερικούς» θεσμούς κι όλα αυτά, ακόμη κυβερνώνται από 3 τζάκια όλα κι όλα, έχουμε απαίτηση από τον Βενεζουελάνο που τον είχαν του πεταματού, στην αμορφωσιά και στην ανέχεια κάτι αιώνες να βρει κάτι καλύτερο από τον Τσάβες; Και ποιός είναι αυτός; Η αντιπολίτευση που εκφράζει ένα μεσαιωνικό και απηρχαιωμένο σύστημα; Διότι αυτοί όταν μιλανε για ελέυθερη αγορά, εννοούν επιστροφή στη φεουδαρχία. Εκεί οι «φιλελεύθεροι» δεν είναι Ανδριανόπουλοι και Σαρκοζύ, αλλά κάτι λούμπεν φεουδάρχες που αν τους συναντούσες θα ντρεπόσουν που χρησιμοποιούν την ονομασία «φιελελεύθεροι» και είμαι βέβαιος πως θα αγανακτούσες που θα ξεφτίλιζαν τον όρο!
ΤΣυμφωνώ πως το παιχνίδι το έχει χάσει η αριστερά και αν θα πάρει κάπτε το πάνω χέρι, αυτό θα οφείλεται στα «αυτογκόλ» του καπιταλισμού, αυτογκόλ σαν ατά που έβαλε στη βενεζουέλα, στην Κούβα του Μπατίστα, κ.ο.κ. Τελικά, «ιστορικά» θα κερδίσει μεκροπρόθεσμα το παιχνίδι όποιος πάρει μαθήματα από την ιστορία. Και προσωπική μου άποψη είναι πως ούτε η δεξιά ούτε η αριστερά έχουν διδαχτεί από την ιστορία…
Ζάλμοξή η γνώμη μου είναι οτι ενας απο τους πρώτους στόχους ενός πολιτικού είναι να βρεί και να προτείνει τον διαδοχό του, εναν ανθρωπό νεότερο που θα τον εμπνέυσει και θα τον νουθετήσει και θα αναλάβει οταν αποφασίσει να αποσυρθεί. Και όχι μόνο έναν αλλα πεντε, δέκα, εκατό.
Δεν αμφιβάλλω οτι ο Τσάβεζ έχει κάνει και θετικά για την χώρα του.
Αλλα είναι χαρακτηριστικό των μεγάλων κρατικών έργων οτι ‘γερνάνε’ γρήγορα.
Παραθέτω τους παρακάτω σύνδεσμούς
http://www.economist.com/world/la/displaystory.cfm?story_id=10498532
http://www.economist.com/opinion/displaystory.cfm?story_id=10252006
http://www.economist.com/world/la/displaystory.cfm?story_id=10251226
Εαν οι ιδέες του Τσάβεζ είναι όντως δυνατές και έχουν μεγάλη απήχηση, σίγουρα θα υπάρξεί κόσμος που θα συνεχισει το έργο του.
Για όλα τα υπόλοιπα που ανέφερες , για τα τζάκια και της Ελλαδας και των ΗΠΑ συμφωνώ και επαυξάνω.
Μεχρι τους Μπούς και τους Κλίντον, μόλις μια φορά στα 200 χρόνια της ιστορίας των ΗΠΑ, υπήρξε πρόεδρος που ειχε πατέρα πρόεδρο.
Και οι Μπούς εντω μεταξύ εχουν τόσα παιδιά και εγγόνια που καποιούς τους ετοιμάζουν απο τώρα.
Δεν ειναι απίθανο το 2012 ή 2016 να δούμε τον αδελφό Μπούς (τον Τζεμπ, της Φλόριντα) να κανει εμφάνιση.
Φιλελεύθερε,
πριν 2 χρόνια ήμουν στο Τσακάο (Chacao). Πρόκειται για το προάστειο του Καράκας όπου ζουν τα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα και προφανώς οι πιο θανάσιμοι εχθροί του Τσάβες. Μάλιστα, έπεσα πάνω σε μία περίοδο καμπάνιας που οργάνωνε η αντιπολίτευση και η οποία μάζευσε υπογραφές κατά του Τσάβες. Πιάνοντας κουβέντα, δεν έκουσα ούτε ένα πολιτικό επιχείρημα. Διέκρινα μόνο εμπάθεια, καθώς τα επιχειρήματα είχαν να κάνουν με το αν ήταν τρελός ή αν κατέστρεφε το πρεστίζ της χώρας διεθνώς (λες και ήταν καλύτερο πριν…). Ήταν τόσο δε η κακοήθεια που με καθέναν που είχα μιλήσει μου αράδιαζε και από ένα διαφορετικό «κουσούρι» (όπως θα έλεγε και ο Χριστόδουλος) για τη σεξουαλική ζωή του Τσάβες και που είναι φύσει αδύνατον να συνυπάρχουν όλα αυτά (τι ότι ήταν γυναικάς και γι αυτό έκανε ανασχηματισμό βάζοντας γυναίκες στην κυβέρνηση, τι ότι ήταν κρυπτοομοφυλόφιλος, τί ότι ήταν παιδόφιλος, τί ότι ήταν ανίκανος εξαιτίας του αλκόόλ).
Κάνω τώρα την αντιδιαστολή και βλέπω πως ένα αντικειμενικά πολιτικό επιχείρημα, αυτό της διαδοχής, έρχεται από έναμ μη βενεζουελάνο. Οι ντόπιοι δεξιοί δεν το σκέφτηκαν στις συζητήσεις που κάναμε (όχι μόνο αυτό αλλά και άλλα επιχειρήματα θα μπορούσαν να προβάλουν…) διότι απλούστατα δεν σκέφτονται δημοκρατικά. Χώρια ότι έβγαζαν και ένα ταξικό μίσος για τους φτωχούς που ήταν και η δεξαμενή ψήφων του Τσάβες.
Τζεμπ Μπους, έ; φυσιογνωμικά πάντως δε μου φαίνεται καλύτερος από τον πατέρα του και από τον αδελφό του. Αν θυμάμαι καλά, είχαμε και προέδρους με σχέση θείου – ανηψιού (Θήοντορ και Φ. Ντελάνο Ρούσβελτ).
Λοιπόν, «ο» ορισμός του τζακιού για εμένα ήταν ο προηγούμενος, μέχρι το 2007, υπουργός Δικαιοσύνης. Ο Αναστάσης Παπαληγούρας (εκτός από γιος του Παναγή παπαληγούρα) είχε το ίδιο υπουργείο (Δικαιοσύνης) που είχε και ο παπούς του πεθερού του, 124 χρόνια νωρίτερα, το 1883 (ο πατριδοκάπηλος Δημήτριος Ράλλης).
Κανείς δεν είπε οτι σε μια συγκεκριμένη συγκυρία δεν μπορεί ενα ντόπιο κατεστημένο να πιάσει τα ποστα και να μην αφήσει αλλες κοινωνικές και οικονομικές δυνάμεις να ανέλθουν και να εχουν μερίδιο του πλούτου και της πολιτικής δύναμης.
Κανεις δεν υποστήριξέ οτι η Βενεζουέλα ήταν προτυπο δημοκρατίας ή οτι τα κόμματα δεν ήταν πιό διεφθαρμένα πριν τον Τσάβεζ.
Κανείς δεν είπε οτι σε συγκεκριμένες στιγμές θα χρειαστεί μια αναδιανομή του πλούτου ακόμα και επιβαλλόμενη.
Κανεις δεν λεει οτι η αντιπολιτευση στην Βενεζουελα μεχρι προσφατα ηταν σε τραγικό αδιεξοδο
Το ζήτημα ειναι τι αντιπαραθέτεις σε αυτην την κατάσταση.Αντιπαραθέτεις μια ‘αλλαγή φρουράς’ των προνομιούχων;Αντιπαραθέτεις μια προσωπολατρεία; Αντιπαραθέτεις τον δικό σου λαικισμό;
Ο Τσαβεζ ειχε την δυνατότητα να εμπνευσει τον λαο της Βενεζουελας. Να δώσει την δυνατότητα σε όλους να προχωρήσουν στην ζωή τους ριχνοντας τα οποια κοινωνικά και οικονομικά στεγανα του ντοπιου κατεστημενου. Να φερει ξενους επενδυτες, να απλοποιήσει την οικονομια και την φορολογία.
Και να εστιασει στους φτωχους και πως να τους βοηθησει όχι αγοραζοντας τους ψάρια αλλα μαθαινοντας τους να ψαρευουν.
Και αντι αυτου, αποφασισε να ξεθαψει την χρεωκοπημενη ιδεολογια του σοσιαλισμου και να προσπαθει να τα κανει όλα και τελικα να μην κανει τιποτα καλα.
Το οτι στο δημοψήφισμα αντιταχθηκαν στον Τσαβεζ οι φοιτητές τι σου λέει;Η και αυτοι κατευθυνομενοι; Η μηπως δεν υπαρχουν και σοβαρα τμηματα της αντιπολιτευσης που κανουν κριτική στον Τσαβεζ.
Και στην Ελλαδα ειχαμε φανατικους αντιπαπανδρεικούς αλλα υπηρχαν και ανθρωποι που εκαναν σοβαρη κριτική στον Ανδρεα Παπανδρεού για τον λαικισμο του και την προβληματική διαχειριση της οικονομίας
ΥΓ Αν δεν κανω λάθος οι Ρουσβελτ ειχαν όντως συγγένεια αλλα πολυ μακρινη
ΥΓ2 Βαλε widget!!!!!! 🙂