Διαβάζω αρκετά συχνά τις τελευταίες ημέρες, πολλά σχόλια φιλικά προς τον υποψήφιο για το προεδρικό χρίσμα των Δημοκρατικών, Barack Obama.

Κάτι που είναι μαύρος, κάτι που είναι Δημοκρατικός, κάτι που αναφέρεται κάθε τόσο στον JFK και -κυρίως- κάτι που πολλοί αντιπαθούν τον εσωκομματικό του αντίπαλο (Χίλαρυ Κλιντον) κάποιοι έχουν φτάσει στο σημείο να τον θεωρούν λίγο πασιφιστή, λίγο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και άλλα τέτοια με απίστευτη επιπολαιότητα.

Ε, λοιπόν, ο Obama δεν έχει καμία σχέση μα αυτά που ορισμένοι «φαντάζονται» ή θα ήθελαν να διαθέτει (όπως λ.χ. οι Έλληνες σχολιαστές και δημοσιογράφοι, ήθελαν τον Τζίμυ Κάρτερ πριν τις εκλογές του 1976 … φιλέλληνα)!

Ο Obama είχε γράψει σχετικά πρόσφατα, πριν 6 μήνες, ένα άρθρο στην διμηνιαία επιθεώρηση «Foreign Affairs» (Ιούλιος – Αύγουστος 2007) με τίτλο “Renewing American Leadership». Το μεγαλύτερο μέρος του κειμένου αναλίσκεται στο πώς οι ΗΠΑ θα κρατήσουν αποτελεσματικά και σε μακροχρόνια προοπτική την παγκόσμια ηγεμονία και συχνά βγαίνει στον Μπους «από δεξιά» (φιλοπολεμικά και με τόνους που θυμίζουν εποχή ψυχρού πολέμου).

Ιδού λοιπόν μερικά αποσπάσματα από το άρθρο αυτό:

Ο Ομπάμα βλέπει και αυτός «κράτη – αλήτες» (Rogue States) αντιμετωπίζοντάς τα όπως ο Μπους τον «άξονα του κακού». Κινδυνολογεί για τη διεθνή τρομοκρατία η οποία όπως λέει διαθέτει όπλα μαζικής καταστροφής και η οποία απειλεί την Αμερική και την Δημοκρατία :

«…This century’s threats are at least as dangerous as and in some ways more complex than those we have confronted in the past. They come from weapons that can kill on a mass scale and from global terrorists who respond to alienation or perceived injustice with murderous nihilism. They come from rogue states allied to terrorists and from rising powers that could challenge both America and the international foundation of liberal democracy…».

Ενώ διακηρύσσει προεκλογικά ενώπιον των πολιτών ότι σκοπεύει να αποσύρει τα στρατεύματα από το Ιράν, στο Foreign Affairs τα «μασάει» λέγοντας πως ναι μεν δεν σκοπεύει να διατηρεί μόνιμες βάσεις, αλλά δεν θα αποσύρει και όλα τα στρατεύματα από το Ιράκ:

«…we must launch a comprehensive regional and international diplomatic initiative to help broker an end to the civil war in Iraq, prevent its spread, and limit the suffering of the Iraqi people. To gain credibility in this effort, we must make clear that we seek no permanent bases in Iraq. We should leave behind only a minimal over-the-horizon military force in the region to protect American personnel and facilities, continue training Iraqi security forces, and root out al Qaeda».

Δηλαδή, μέχρι να εξολοθρεύσει την Αλ Κάϊντα (εάν και όποτε συμβεί αυτό) θα συνεχίσει να διατηρεί στρατεύματα στο Ιράκ.

Αναφερόμενος στη Μέση Ανατολή, επαναβεβαιώνει ότι κάθε σχέδιο θα ξεκινά επί τη βάσει της ασφάλειας του Ισραήλ που είναι και ο ισχυρότερος σύμμαχος στην περιοχή, ενώ θεωρεί και αυτός απειλή το Ιράν το οποίο το αναφέρει συνοπτικά μαζί με Χαμάς, Χεζμπολλά και Αλ Κάϊντα:

«…for more than three decades, Israelis, Palestinians, Arab leaders, and the rest of the world have looked to America to lead the effort to build the road to a lasting peace. In recent years, they have all too often looked in vain. Our starting point must always be a clear and strong commitment to the security of Israel, our strongest ally in the region and its only established democracy. That commitment is all the more important as we contend with growing threats in the region — a strengthened Iran, a chaotic Iraq, the resurgence of al Qaeda, the reinvigoration of Hamas and Hezbollah. Now more than ever, we must strive to secure a lasting settlement of the conflict with two states living side by side in peace and security. To do so, we must help the Israelis identify and strengthen those partners who are truly committed to peace, while isolating those who seek conflict and instability. Sustained American leadership for peace and security will require patient effort and the personal commitment of the president of the United States. That is a commitment I will make».

 «Αναζωογόνηση του στρατεύματος (Revitalizing the military”) είναι ο τίτλος ενός  ιδιαίτερου κεφαλαίου όπου τάσσεται υπέρ ενός πιο ετοιμοπόλεμου για αποστολές στο εξωτερικό στρατού τον οποίο δεν θα διστάσει να τον χρησιμοποιήσει οπουδήποτε υπαγορεύουν τα συμφέροντα των ΗΠΑ:

«…To renew American leadership in the world, we must immediately begin working to revitalize our military. A strong military is, more than anything, necessary to sustain peace. Unfortunately, the U.S. Army and the Marine Corps, according to our military leaders, are facing a crisis. The Pentagon cannot certify a single army unit within the United States as fully ready to respond in the event of a new crisis or emergency beyond Iraq; 88 percent of the National Guard is not ready to deploy overseas.

Enhancing our military will not be enough. As commander in chief, I would also use our armed forces wisely. When we send our men and women into harm’s way, I will clearly define the mission, seek out the advice of our military commanders, objectively evaluate intelligence, and ensure that our troops have the resources and the support they need. I will not hesitate to use force, unilaterally if necessary, to protect the American people or our vital interests whenever we are attacked or imminently threatened.

To renew American leadership in the world, we must confront the most urgent threat to the security of America and the world — the spread of nuclear weapons, material, and technology and the risk that a nuclear device will fall into the hands of terrorists. The explosion of one such device would bring catastrophe, dwarfing the devastation of 9/11 and shaking every corner of the globe».

Και επικαλείται τη «σοφία» και «εμπειρία» όλων των μεγάλων ιεράκων, μηδέ κάποιων Ρεπουμπλικανών εξαιρουμένων, όπως λ.χ. ο Χένρυ Κίσσινγκερ:

«…as George Shultz, William Perry, Henry Kissinger, and Sam Nunn have warned, our current measures are not sufficient to meet the nuclear threat…»

Ακόμη, οραματίζεται ένα ΝΑΤΟ του παλιού καλού καιρού «του Ψυχρού Πολέμου και του Αντικομμουνισμού» προσαρμοσμένο στις ανάγκες του, 21ου αιώνα:

«…vigorous action in South Asia and Central Asia should be a starting point, our efforts must be broader. There must be no safe haven for those who plot to kill Americans. To defeat al Qaeda, I will build a twenty-first-century military and twenty-first-century partnerships as strong as the anticommunist alliance that won the Cold War to stay on the offense everywhere from Djibouti to Kandahar.

Our alliances require constant cooperation and revision if they are to remain effective and relevant. NATO has made tremendous strides over the last 15 years, transforming itself from a Cold War security structure into a partnership for peace. But today, NATO’s challenge in Afghanistan has exposed, as Senator Lugar has put it, «the growing discrepancy between NATO’s expanding missions and its lagging capabilities.» To close this gap, I will rally our NATO allies to contribute more troops to collective security operations and to invest more in reconstruction and stabilization capabilities…».