Καταπέλτης για τους βυζαντινισμούς που διέπουν τη λειτουργία της ελληνικής Εκκλησίας είναι τα συμπεράσματα που εξάγονται από πανελλαδική δημοσκόπηση της VPRC η οποία δημοσιεύεται στο αυριανό φύλλο της δεκαπενθήμερης εφημερίδας «Ορθόδοξος Κόσμος».
Οι πιστοί εμφανίζονται με τις απαντήσεις που έδωσαν «δημοκρατικοί» ως προς τις διαδικασίες ανάδειξης του επικεφαλής της Εκκλησίας, καθώς ζητούν εκλογή αρχιεπισκόπου από το λαό.
Διαφωνούν με την πολιτική εμπλοκή στην ανάδειξη και ζητάνε από την κυβέρνηση να μείνει μακριά από τη διαδοχή Χριστόδουλου.
Δηλώνουν ευαίσθητοι στο θέμα της υγείας του αρχιεπισκόπου, θεωρώντας πρόωρη τη διαδοχολογία.
Με βάση τα αποτελέσματα της δημοσκόπησης για τα τεκταινόμενα στην Εκκλησία και την διαδοχή του αρχιεπισκόπου προκύπτουν τα εξής συμπεράσματα:
57% των ερωτηθέντων δεν θέλει «να παραιτηθεί ο αρχιεπίσκοπος παρά την ασθένεια του».
67% θεωρεί «πρόωρη/βιαστική τη συζήτηση για τη διαδοχή».
68% τάσσεται «κατά κυβερνητικής παρέμβασης στο θέμα της εκλογής».
61% πιστεύει πως «πρέπει και οι πιστοί να ψηφίζουν για Αρχιεπίσκοπο» και
38% θεωρεί πως «τα πράγματα στην Εκκλησία οδηγούνται σε λάθος κατεύθυνση»
Από τη δημοσκόπηση προκύπτει ακόμη ότι στα πρόσωπα που εμφανίζονται στη διαδοχολογία παρατηρείται «έλλειψη αναγνωρισιμότητας».
Η δημοσκόπηση διενεργήθηκε την Πέμπτη 3 και την Παρασκευή 4 Ιανουαρίου σε δείγμα 1003 ατόμων, ενώ η ανάλυση των στοιχείων έγινε με βάση το φύλο, τη συχνότητα εκκλησιασμού, την ηλικία και το κόμμα που ψήφισαν οι ερωτηθέντες στις τελευταίες εθνικές εκλογές.
Αν το διοικητικό σύστημα της εκκλησίας είναι το ίδιο που ίσχυε επί Βυζαντίου έχει ρίζες χιλιετηρίδων και πρέπει να διατηρηθεί διότι είναι δοκιμασμένο.
Επίσης με τίποτε δε θα μπορούσα να φανταστώ τους χαχόλους να ψηφίζουν και για Αρχιεπίσκοπο. Ψηφίζουν για Πρωθυπουργό και βουλευτές και λοιπούς αιρετούς και το μόνο που κοιτάνε είναι τι προσωπικά οφέλη θα αποκομίσουν. Συνεπώς καλά είμαστε όπως είμαστε.
Σε απλά ελληνικά θεωρώ τη δημοκρατία που έχουμε και τον τρόπο που λειτουργεί γελοία. 😦
Εξάκτινε,
θα συμφωνήσω πως η δημοκρατία που έχουμε είναι γελοία, στο βαθμό που μπορούμε να ονομάζουμε δημοκρατία αυτό το πράγμα με την κληρονομική διαδοχή στα κόμματα, το νεποτισμό, τον φαβοριτισμό, το βαθύ κομματικό κράτος, τους αποτυχημένους πολιτικούς που φτάνουν να γίνονται πρόεδροι Δημοκρατίας, τους πρώην συνδικαλιστές που περνάνε «απέναντι» και γίνονται υπουργοί Εργασίας, τη διαπλοκή, τα φαινόμενα τύπου Ζαχόπουλου, κ.λπ.
Δε νομίζω όμως πως η εκλογή του αρχειπισκόπου όπως γίνεται σήμερα είναι μια διάφανη και δημοκρατική διαδικασία. Και βεβαίως, δεν ξέρω κατά πόσο επειδή ένα σύστημα ισχύει επί χιλιετίες είναι και το καταλληλότερο.
Ένα μόνο παράδειγμα οικτρά αποτυχημένης επιλογής της ιεραρχίας: Ο Καλλίνικος προτιμήθηκε πριν χρόνια για μητροπολίτης Πειραιά αντί του… Αναστάσιου (του νυν Αλβανίας)!!!
Ποιός σας είπε ότι το σύστημα αυτο κραταει από την εποχή του Βυζαντίου;
Χμ… Αρεσει στους δεσποτικούς να το λένε για να κατοχυρώνονται λόγω νόθας «παραδοσης».
η ψηφοφορία γίνεται ήδη στη πράξη εδώ και δεκαετίες. πληρώνουν όλοι την εκκλησία, πιστοί και άπιστοι. Αν γίνουν εκλογές για τη θέση του προκαθήμενου, αλλάζουν πολλά, μα πάρα πολλά, και δεν συμφέρει. Είναι και Αντι-Κανονικό για τη δομή και εσωτερικούς κανονισμούς της εκκλησίας.
Ο θεσμός του επισκόπου είτε πρόκειται για πατριάρχη είτε για αρχιεπίσκοπο είτε για μητροπολίτη (πολλώ δε μάλλον η διαδικασία επιλογής – εκλογής των) δεν αναφέρονται πουθενά στην Καινή Διαθήκη. Υπό το πρίσμα αυτό, δεν με εκπλήσσει το γεγονός ότι ο «συντηρητικός» σε άλλα ζητήματα Έλληνας δεν έχει «ταμπού» στο ζήτημα της εκλογής αρχιεπισκόπου (εξ ου και το 61% της σφυγμομέτρησης). Προφανώς, θεωρεί πως αφού δεν αναφέρεται κάτι σχετικό στην Αγία Γραφή, δεν δεσμεύεται κιόλας ο ίδιος να έχει γνώμη αντίθετη με τους κανόνες, καθώς όσον αφορά άλλωστε την ανάδειξη των επισκόπων, πρόκειται για αμιγώς διοικητική υπόθεση και επ’ ουδενί μυστηριακή.
Από την άλλη πλευρά όμως, πράγματι, αν η ψήφος του για αρχιεπίσκοπο «καπελωθεί» από το κόμματα όπως συμβαίνει με τον… «ακηδεμόνευτο» συνδικαλισμό ή την… «ανεξάρτητη» τοπική αυτοδιοίκηση, η εκκλησία ίσως να βγει ζημιωμένη.