Πόσες και πόσες φορές δεν έχουμε συζητήσει από πιτσιρίκια μέχρι σε προχωρημένες ηλικίες, με φίλους, παρέες, κ.λπ., σε ποια πόλη θα μας άρεσε να ζούμε; Ανάλογα δε με τα εκάστοτε ερεθίσματά μας, άλλαζαν και οι προτιμήσεις μας. Βγαίνοντας από τον κινηματογράφο μετά από μια ταινία του Γούντυ Άλεν, λέγαμε -«Νέα Υόρκη, βέβαια!», μετά το καρναβάλι ήμασταν απόλυτοι: -«Ρίο!» και μετά από κανα δυο εβδομάδες καλοκαιρινών διακοπών στη Ρόδο, -«Σουηδία, δαγκωτό»!

Σήμερα, κατά μία περίεργη σύμπτωση έπεσα σε κάποιες ειδήσεις που όλες τους σαν να μου έλεγαν ότι βρήκα την αγαπημένη μου πόλη, τουλάχιστον για την Τρίτη 11 Δεκεμβρίου 2007: Μποζάνο, κυρίες και κύριοι! Μποζάνο!

Λοιπόν, σύμφωνα με σημερινά στοιχεία της Eurostat, είναι μεταξύ όλων των πόλεων, περιφερειών, νομών και περιοχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η πόλη με τον χαμηλότερο δείκτη ανεργίας:όλις 2,6%, μαζί με τη Βορειοανατολική Σκωτία και έναντι 2,7% της Ζέελαντ στην Ολλανδία.

Θα μου πείτε τώρα, είναι κριτήριο αυτό για κάποιον που δεν είναι άνεργος και δεν του πολυφαίνεται για ανασφαλής;

Αμ, δεν είναι μόνο αυτό! Θυμήθηκα ότι κάτι μου έλεγε αυτό το όνομα και μου είχε κινήσει κάποτε το ενδιαφέρον. Έψαξα και βρήκα λοιπόν, ότι η Άκρα Δεξιά είχε προσφύγει πέρυσι στην ιταλική δικαιοσύνη, επειδή στο Μουσείο του Μπολζάνο είχε εκτεθεί ένας μηχανισμός με φωτοκύτταρο και κάθε φορά που κάποιος τραβούσε το καζανάκι μιας τουαλέτας που αποτελούσε έκθεμα στο μουσείο, ακουγόταν… ο ιταλικός εθνικός ύμνος! Και επειδή τελικά πρέπει να είναι ωραίοι τύποι αυτοί εκεί πέρα, το δικαστήριο της πόλης δικαίωσε το Μουσείο και επέτρεψε την έκθεση του έργου που κατασκεύασν οι καλλιτέχνιδες Ελεωνόρα Τσιάρι και Σάντρα Γκόλντσμιντ.

Το πλήγμα ήταν βαρύ για τους υπερπατριώτες της Εθνικής Συμαχίας που είχαν προσφύγει στα δικαστήρια, καθώς το Μπολζάνο δεν είναι μια τυχαία πόλη: δεσπόζει σε μία περιοχή απ΄όπου φέρεται να καταγόταν (σύμφωνα με Αυστραλούς επιστήμονες) ο λεγόμενος «Ότζι», ο γνωστός και ως «παγωμένος άνθρωπος» που είχε βρεθεί στις Αλπεις διατηρημένος σε πάγο ηλικίας 5.200 ετών!

Α! και να μη ξεχνάμε πως το Μπολζάνο ήταν από τις περιοχές από όπου ξεκίνησε και το fair trade (αλληλέγγυο εμπόριο) απ΄ όπου το πήραν και πολλές χώρες, όπως και η Ελλάδα (altromercato) καθώς και ότι υπάγεται στο Τιρόλο, αγαπημένο προορισμό πολλών τουριστών!

Λοιπόν, ας ανακεφαλαιώσουμε: Θεωρείται μια πόλη ερωτική σαν τη Θεσσαλονίκη καλή ώρα, αλλά χωρίς Άνθιμο και δικαστήρια που να δικαιώνουν τα αστεία αιτήματα των υπερπατριωτών (οι οποίοι κα θα σχολίαζαν εδώ στην Ελλάδα, μαθαίνοντας τα ονόματα των καλλιτέχνιδων:-«Ααα! Ώστε Γκόλντσμιντ, έ’; Μάααλιστα! Μάααλιστα»!)

Πόλη με «πολιτιστικά κέντρα», αλλά όχι σαν αυτά που εννοούσε ο μακαρίτης ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος.

Πατρίδα αρχαίων κατοίκων, αλλά όχι με την αντιμευώπιση που έχει π.χ. ο «άνθρωπος των Πετραλώνων» είτε από τους εγχώριους «πατριώτες» είτε πάλι από εγχώριους «αντικειμενικούς» επιστήμονες.

Ανέπτυξε το fair trade όταν ακόμη στην Ελλάδα την κυβερνάνε την αγορά οι μεσάζοντες και τα καρτέλ!

Μπολζάνο, λοιπόν! Μπολζάνο!